DİNAZORLARIN YOK OLUŞU

Bilim adamları, dinazorların, dünyaya göktaşının çarpmasından önce yok olmak üzere olduğunu bildirdi. Yeni Zelanda'nın Massey Üniversitesi'nden Profesör David Penny ile Oxford Üniversitesi'nden evrim uzmanı Dr. Matt Phillips, ''Trends in Ecology and Evolution'' adlı Yeni Zelanda dergisindeki makalelerinde, dinozorların neslinin tükenmesine yol açan göktaşı teorisinin yeniden gözden geçirilmesi yönünde görüş bildirdi.

Yeni Zelanda'nın Massey Üniversitesi'nden Profesör David Penny ile Oxford Üniversitesi'nden evrim uzmanı Dr. Matt Phillips, ''Trends in Ecology and Evolution'' adlı Yeni Zelanda dergisindeki makalelerinde, dinozorların neslinin tükenmesine yol açan göktaşı teorisinin yeniden gözden geçirilmesi yönünde görüş bildirdi.

Bilim adamları, ''Jeofizikçiler 25 yılda, dinozorlar ile pterozorların neslinin tükenmesinin başlıca nedeninin dünyaya göktaşı çarpması olduğu konusunda en ufak bir kanıt ileri sürmedi'' dedi.

Dinozorların neslinin dünyaya göktaşının çarpması yüzünden tükendiğini ifade eden teoride, ''kuşlar ve memelilerin, 65 milyon yıl önce 'Kretase' (Tebeşir Dönemi: 136-65 milyon yıl önce) sonunda göktaşının dünyaya çarpmasından sonra yeryüzünde gelişmeye başladığı'' ifade ediliyor.

Bilim adamları, 80-90 milyon yıl önce çeşitlenmeye başlayan kuşlar ile memelilerin, 20-30 milyon yıl önce sayıca dinozorların önüne geçmeye başladığını belirtti.

David Penny, ''dinozorların neslinin tükendiği dönem ve kuşlar ile memelilerin çoğaldığı dönemin belirlenmesi amacıyla, fosillerin incelenmesi yoluyla, farklı türdeki dinozorların, kuşların ve memelilerin yeryüzünde yaşadığı dönemin öğrenilebileceğini'' kaydetti.


Kaynak:www.onlinefizik.com

Hiroşima ve Nagazaki

Ağustos 1945. 1 Eylül 1939'da Hitler Almanya'sının Polonya'ya saldırmasıyla başladığı kabul edilen II. Dünya Savaşının 2167. Japonya ile ABD' nin resmen savaşmaya başlamasına yolaçan Pearl Harbor saldırısının 1338. günü... Pasifikteki Tinian adasından, henüz gün ağarmadan gece saat 02:00 sularında, pilot Paul Tibbets kontrolündeki Enola Gay isimli B-29 Superfortress modeli bir bombardıman uçağı, 11 mürettebatı ve "Little Boy" isimli ölümcül kargosuyla Hiroşima'ya doğru yola çıktı. Enola Gay ismini pilot Paul Tibbets'in annesinin isminden alan uçağa, kameralarla ve bilimsel teçhizatla donatılmış 2 de gözlem uçağı eşlik ediyordu.

Saat 06:00'yı geçtikten sonra uçuş devam ederken Tibbets mürettebata uçakta dünyanın ilk atom bombasını taşıdıklarını duyurdu. Little Boy, 3 metreden biraz uzun, yaklaşık 75 santimetre çapında, 5 ton ağırlığında, 18.000 ton TNT' nin patlayıcı gücüne eşit bir atom bombasıydı ve 5 kilometre çapında bir bölgedeki hemen hemen herşeyi yokedeceği tahmin ediliyordu.

Saat 07:00 civarı, Japon radarları yaklaşmakta olan bir uçak tespit ettiler ve halk radyodan yapılan yayınlarla uyarıldı. Kısa süre sonra bu uçağın amerikan meteoroloji uçağı olduğu anlaşılınca insanlar tehlikenin geçtiğini düşündüler ve günlük rutin işlerine geri döndüler.
Saat 07:25'te Enola Gay 26.000 feet irtifada Hiroşima üzerindeydi. Saat 08:00'de Japon radarları bir kez daha Hiroşima üzerinde seyreden 2 adet B-29 tespit ettiler. Radyo istasyonlarından tekrar yapılan uyarılarla herkesin sığınaklara gitmesi istenildi. Ama ilk yapılan uyarının sonuçsuz çıkması nedeniyle insanlar ikinci uyarıyı ciddiye almadılar. Saat 08:09'da Enola Gay mürettebatı pırıl pırıl sabah güneşi altında Hiroşima şehrini görebiliyorlardı. Artık bombayı bırakma zamanı gelmişti. Hedef, Honkawa ve Motoyasu nehirlerinin kesiştiği noktada yeralan T şeklindeki köprüydü. Bomba, Shima Surgical Hastanesinin üstünde, yerden 1.900 feet (yaklaşık 580 metre) yükseklikte patladı.

Saniyenin onbinde biri kadar kısa bir sürede meydana gelen patlamanın ilk etkisi gözleri kör eden bir ışık oldu. Ardından, patlamanın etkisiyle oluşan 300.000 santigrat derece sıcaklığındaki alev fırtınası satte 1800 km hızla ilerleyerek 3 km çapındaki bir bölgede herşeyin yanarak yokolmasına neden oldu. Bu alev fırtınası ilk anda yaklaşık 70.000 kişinin yanarak ölmesine, 100.000 kişinin yaralanmasına, şehirdeki 90.000 binadan 60.000'inin yerle bir olmasına neden oldu. Alevler bi kaç saniye içinde 900 feet yüksekliğe ulaştı. Görgü tanıkları 5 milden daha uzak bir mesafeden bile gözleri kör edebilecek parlaklıkta olduğunu söylüyorlar.

Patlama yaklaşık 4,4 mil çapında bir bölgede etkili oldu. Bu durum Enola Gay mürettebatının bile beklemediği bir durumdu. Nitekim Yardımcı pilot Richard Lewis, uçağın penceresinden geride bıraktıkları enkaza bakarken "Aman tanrım, biz ne yaptık böyle?" diyordu...
Ama ilk anda ölen 70.000 kişi şanslı olanlardı. Çünkü patlamadan yaklaşık yarım saat sonra şiddetli bir yağmur başladı. Şehrin üzerine bir hafta boyunca yağmurla birlikte yağan radyoaktif serpintiler 2 ay içerisinde 70.000 insanın daha ölümüne neden oldu. Rakamlar tam olarak bilinememekle beraber, ilk beş yıl içinde 200.000 den fazla insanın hayatını kaybettiği, onbinlercesinin de sakat kaldığı tahmin ediliyor.

Hiroşima'ya atılan atom bombasından 3 gün sonra 9 Ağustos 1945'te, yine Tinian adasından kalkan Bockscar isimli B-29 Superfortress, patlama gücü 21.000 ton TNT'ye eşit olan "Fat Man" isimli atom bombasını saat 11:02'de Nagazaki'ye bıraktı. Aslında asıl hedef Kokura'ydı ama şehrin üzerinde yoğun bir duman olması nedeniyle rota Nagazaki'ye çevrildi. Patlama yerden 1650 feet (yaklaşık 500 metre) yukarda gerçekleşti. Patlamanın etkisiyle ortaya çıkan alev fırtınası satte 800 km hızla ilerleyerek ilk anda 27.000 kişinin kavrulmasına neden oldu. Daha önceden şehrin uyarılmış olması nedeniyle Hiroşima'ya nazaran daha az kayıp verilmiş olmasına rağmen Nagazaki'de de 70.000'in üzerinde insan öldü.

Hiroşima ve Nagazaki'ye atılan atom bombaları nedeniyle 360.000'den fazla insan hayatını kaybetti, onbinlercesi sakat kaldı. ABD' nin bombalamaya devam edeceğini açıklaması üzerine Japonya 14 Ağustos 1945'te müttefik ülkelere teslim olduğunu açıkladı.

kaynak:www.dergi.biz

Jeanne d’Arc (Jan Dark) uydurma mı?

Yeni çıkan bir kitapta, efsanenin “psikolojik silah” olarak kullanıldığı iddia edildi.

NANCY - Fransa’nın yüzyıllar boyunca sembolü, ülkeyi kurtarmak için Tanrı tarafından görevlendirilmiş güzel çoban Jeanne d’Arc efsanesinin, geçmişte İngilizler karşısında zor durumda bulunan Fransız sarayı tarafından uydurulmuş bir ‘psikolojik silah’ olduğu ileri sürüldü.

Konuyu 10 yılı aşkın süredir araştıran ve “L’affaire Jeanne d’Arc” (Jan Dark Davası) adlı eserin yazarları gazeteci Marcel Gay ve Roger Senzig, Fransız kahramanın isminin dahi bir “sapkınlık” olduğunu belirterek, Jeanne d’Arc’ın asıl isminin Jeanne d’Orleans olduğunu iddia ettiler. Jeanne’ın bilinen 19 mektubundan, sadece 3’ü kendi imzalı olan 5 tanesini inceleyen yazarlar, bu mektuplardan hiçbirinde Jeanne’ın kendisine d’Arc demediğini gördüler.

KÖKENİ VE ÖLÜMÜ TARTIŞMALI

Efsane kahramanın kökenlerinin de tartışmalı olduğunu belirten yazarlar, çoban olduğu söylenen Jeanne’ın Rouen’deki duruşması sırasında “hiçbir zaman koyun veya başka bir hayvan gütmediğini” söylediğine, çok iyi ata binen Jeanne’ın ayrıca saray Fransızcasına sahip olduğuna işaret ettiler.

Gay ve Senzig, Jeanne’ın ölümüyle ilgili de pekçok soru bulunduğunu belirterek, tarihte anlatıldığı gibi eğer 1431’de Jeanne d’Arc yakılarak öldürüldüyse, “Fransa’nın Bakiresi”nin daha sonra Fransa’nın Metz, Belçika’nın Arlon, Almanya’nın Köln ve hatta 1436’da Fransa’nın Orleans kentlerinde görüldüğüne dair yüzlerce belgenin varlığının ne anlama geldiği sorusuna dikkati çektiler.

“15. yüzyılda aynı bugünkü gibi kamuoyu manipüle ediliyordu, bu bir gizli diplomasiydi. Efsane güzel, ama gerçek daha güzel” diyen Marcel Gay, İngilizlere karşı zor durumda bulunan Fransız kraliyetinin “psikolojik silahı” olan ve asıl ismi Jeanne d’Orleans olan Jeanne d’Arc efsanesi ile ilgili tezlerinin çok sayıda belgeye dayandığını belirtti.

“Bakire Operasyonu”nun da kralın kayınvalidesi Yolande d’Anjou tarafından planlandığını ve Tanrı’nın bir mesajı gibi sunulması, aynı zamanda rakiplerine korku salması için Jeanne’a uyarlandığını belirten Gay ve Senzig, efsanedeki bir başka lekenin de Jeanne’ın 1436’da Robert des Armoises ile evlenmesi olduğunu ve artık Bakire olmadığını kaydettiler.

Fransa’nın 1870’deki bozgunundan sonraki sembol arayışında 19. yüzyılın sonunda efsane canlanmış ve Jeanne la Lorraine Cumhuriyet’in kurucu sembolü olmuş, 1920’de de Katolik azize ilan edilmişti.

Efsaneye göre, 12 yaşındayken St. Catherine, St. Margearet ve St. Micheal’in ruhları ile iletişime geçtiği söylenen Jeanne d’Arc, Yüzyıl Savaşları sırasında Fransız ordusuna katılmış ve İngilizlere karşı savaşmıştı. Daha sonra onu esir alan İngilizler, Jeanne d’Arc’ın erkek giysileri giyip savaşan ve gaipten sesler duyan bir kafir olduğunu öne sürerek, 19 yaşındayken yakarak öldürme kararı almışlardı.

Jeanne d’Arc, ölmeden önce ve öldükten sonra adını korumak için görülmüş tüm mahkeme kayıtları bugün Fransız Ulusal Kütüphanesinde saklanıyor. Jeanne d’Arc, yaşadığı tarihteki diğer kişilerle kıyaslandığında, hakkında en çok şey bilinen kişilerden birisi olarak kabul ediliyor.

Kaynak:www.ntvmsnbc.com

Yüzyıl Savaşları

Yüz yıl savaşları İngiltere kralı III.Edward'ın Fransa tahtında hak iddia etmesiyle 1337'de başlayan ve ancak 116 yıl sonra 1453'te sona eren savaşlar dizisidir.

Genel olarak 1337'de başlayıp 1453'te bittiği kabul edilen Yüz Yıl Savaşları, görünürde feodalite ve hanedan savaşlarıydı.

Feodal nitelikteydi, çünkü İngiltere kralı aynı zamanda Arquitania dükü olduğundan, Arquitania'daki uyrukları dükle bir sorunları olduğunda onun süzerenine, yani Fransa kralına başvurabiliyorlardı.

Hanedan çatışmalarının temelinde ise, Fransız baronlarının, Fransa kralı IV.Charles'ın ölümünden sonra yerine İngiltere kralı III.Edward'ı değil, VI.Philippe'i seçmeleri yatıyordu.

Fransa'nın toprakları olan, ama ekonomilerinin temeli İngiliz yününe dayanan Arquitani ve Flandr'daki olaylar, sonunda 1294'ten itibaren iki ülke arasındaki gerginliği iyice arttırdı. Babası II.Edward'ın öldürülmesinden sonra kral ilan edilen III.Edward, annesi İsabella of France'ı sürgüne gönderdi ve sevgilisi olan Mortimer'ı idam ettirdi (1330). Daha sonra da, Fransa kralı IV.Philippe'in anne tarafından dedesi olmasına dayanarak Fransa tahtı üzerinde hak iddia etti; böylece Yüz Yıl Savaşları patlak verdi.

İlk saldırıyı başlatan İngiliz orduları Crécy'de Fransızları yendi (1346) ve Calais'yi ele geçirdi. Poitiers'de bir zafer daha kazanan (1356) İngilizler, Fransa Kralı II.Jean'ı esir aldılar. Çaresiz kalan Fransızlar 1360'taki Brétigny Antlaşması'yla çok büyük topraklar kaybettiler. V.Charles döneminde, krallık orduları komutanı Bertrand du Guesclin'in önerisiyle benimsedikleri yeni stratejiye göre, İngilizlerle çarpışmaktan kaçınarak ve sırayla kuşatma harekatı yürüterek, kaybettikleri toprakların hemen hepsini 1374'ten önce geri aldılar.

Prensle arasındaki mücadeleyi fırsat bilen İngiltere kralı V.Henry yeniden Fransa üzerine yürüdü ve Agincourt Savaşı'nı (1415) kazanarak Normandiya'yı aldı. VI.Charles'ın imzalamak zorunda kaldığı Troyes Antlaşması'na (1420) göre, Fransa tahtının varisi V.Henry'nin oğlu VI.Henry olacaktı. Lorraine'li genç bir kızın, Jeanne d'Arc'ın inancı ve coşkusuyla yeni bir güç kazanan Fransız orduları Orléans'ı kurtardılar ve Reims'de veliaht VII.Charles'a taç giydirdiler.

Jeanne d'Arc'ın İngilizler tarafından diri diri yakılmasından (1431) sonra kral, İngiltere'nin müttefiki Bourgogne ile Arras Antlaşması'nı (1435) imzaladı, orduda reform yaptı ve güçlü bir topçu sınıfı kurdu. Bu sayede Fransızlar sırasıyla Paris'i (1436), Normandiya'yı (1450) ve Arquitania'yı (1453) geri aldılar. Böylece, herhangi bir anlaşma imzalanmadan savaş fiilen sona ermişti.

Özgeçmiş

Çatışmanın özgeçmişi 400 yıl öncesinde 911 de bulunur,Carolingion Charles The Simple(17 Eylül 879-7Ekim 929:Simple(basit) diye adlandırılıyordu;Carolingion Hanedanlığı'nın bir üyesiydi.Fransa'yı Kral olarak (veya batı Fransa) 883-922/923 e kadar yönetti.),Viking Rollo'nun (vikinglerin ilk Kralı 860-932) krallığının Normandiya kısmına yerleşmesine izin verdi.1066 'da Normanlar savaşta William'ın komutası altındaydılar.Ve İngiltere'yi zaptettiler.Anglo-Saxon liderliğini Hasting savaşında yenerek.

Daha sonra yeni bir Anglo-Norman güc yapısını kurdular.Gelecekteki Rollo ile başlayan olayları kaydetmek önemlidir.Norman lider Fransa Kralı'nın vasalı idi;daha sonra onlar İngiltere Kralı olsalar bile. İngitere'de anarşi olarak bilinen,takip eden bir savaş ve huzursuzluk döneminde(1135-1154) Anglo-Norman Henedanlığını Angevin kralları başarı ile sonuçlandırıyordu.Gücün en yükseğinde Angevin'ler Normandy ve İngiltere'yi yanısıra Maine,Anjou,Touraine, Gaskonya ,Saintogne ve Akitanya'yı kontrol ediyorlardı.Böyle toprak kalabalığı bazen Angavin İmparatorluğu olarak biliniyordu.İngiltere kralı hala Fransa kralının vasalı idi.Doğrudan doğruya pekçok Fransa toprağını yönetiyordu o zaman Fransa kralından başka.Bu durum sürekli çatışma sebebi idi.Fransa bu durumu bir dereceye kadar savaşla çözdü:

Normandy'nin zaptı (1214) ,Saintogne savaşı (1242) ve sonuncusu Saint-Sardos savaşı (1324) Bu suretle kıtadaki nüfüsu azaltılan İngiltere'ye Gaskonya'nın küçük bir bölgesi kaldı.Ve Norman sarayını mücevherleri tamamiyle kayboldu. Erken 14.yüzyıla kadar pekçok İngiliz aristokrat büyük babalarının ve onların babalarının zengin kıta bölgesinde kontrole sahip olduğunu hala hatırlıyorlardı.Ve onlar burayı atalarının yurdu olarak kabul ediyorlardı.Bu toprakların mülkiyetini tekrar elde etmeyi motive ediyordu.

Hanedanlık Kargaşası:1314-1328

Kendine özgü olaylar savaşın Fransa'da yer almasına sebeb oluyordu.Direct Capetian krallığı ortaçağın en uzun devam eden hanedanlığı idi.Sülale bozulmadan devam ediyor krallar bu sürekliliği başarıyordu.1314'de Direct Capetian kralı Philip IV (1268-29 Kasım 1314) üç erkek mirasçı Louis X, Philip V ve Charles IV bırakarak öldü.En yaşlı oğul ve mirasçı ,Louis X 1316 'da öldü.Arkasında kendisinden sonra doğan biricik oğlu John I, ki doğumdan sonra aynı yıl içinde öldü. Ve bir kızevlat Joan ki onun babalık kaynağı şüpheliydi.

Savaşın Arifesinde:1328-1337

Philip'in tahta gelmesinden sonra,İngilizler hala Gaskonya'yı kontrol ediyordu.Gaskonya çok faydalı olan tuz ve şarap üretiyordu.O zaman zeamet (tımar) dan ayrı idi.İngiliz toprağında olmasına rağmen Fransız tacını tutuyordu.Onun mülkiyeti iki kral arasında bir savaş kemiği idi.Philip VI ,Edward'ın tanımasını bağımsızlık olarak talep ediyordu.Edward ise babasının kaybettiği toprakları geri almak istiyordu.1329 daki uzlaşma her iki tarafı da memnun etmedi.Yurtta çeşitli problemlerle yüz yüze gelerek,Edward Philip'i Fransa kralı olarak kabul ediyordu.Ve kendisinin Fransa tacındaki hakkınfan vazgeçiyordu.Gerçekte İngiliz'ler Gaskonya'yı tutuyordu.1333 de Edward III , David II of Scotland (David II 5 Mart 1324-22 Şubat 1371 İskoç Kralı) ile şavaşa gitti.Fransa Auld Alliance (İskoçya-Fransa birliği,bu birlik özellikle İngiltere'ye karşı olmaya amaçlıyordu.İlk defa böyle bir anlaşma Paris'te 23 Ekim 1295 de imzalandı)birleşmesi altında idi.Ve İskoç Bağımsızlığı'nın İkinci Savaşı (Second War of Scottish Independence) başladı. FransaPhilip, Birleşik Krallık dikkatini kuzey tarafa yoğunlaştırdığında,Gaskonya'yı tekrar elde etme fırsatını gördü.Mamafih savaş çabuk bir şekilde İngiltere tarafı için başarı idi.Ve David,Fransâ'ya kaçmaya zorlandı.Kral Edward ve Edward Balliol (yaklaşık 1282-1364 kısa süreli İskoç kralı) tarafından Temmuzda Halidon Tepesi Savaşı'nda (Battle of Halidon Hill) yenilmesinden sonra.1336 da Philip,David'i İskoç tahtına tekrar getirmek için ve aynı zamanda Gaskonya'yı da ele geçirmek amacıyla plan yapıyordu.

Savaş Başlangıcı :1337-1360

Fransız gemileri Manş Denizi sahil yerleşimini yakıp yıkmaya başlamıştı.Ve 1337 de philip Gaskonya'nın tımarlığını feodal kanunları zikrederek talep etti.Edward ,kendi Lordlarının istek ve ihtiyaçlarını dikkate almayarak yeminini bozmuştu.Edwar III. kendisinin gerçekte Fransa tacında hak sahibi olduğunu beyan ederek cevap verdi.Ve Aziz'lerin günündeki festivalde Lincoln piskoposu hanry Burghersh İngiltere kralına nispet için Paris'e vardı.Savaş ilan edilmişti.
Savaş başladığında,Fransa nüfusu yaklaşık 17 milyondu , buna karşın İngiltere nüfusu 4 milyondu.

Genelde Fransa'nın Avrupa'da en çok savaşçıya sahip olduğu kabul edilmektedir. Savaşın ilk yıllarında Edward III şimdiki Hollanda bölgesinin soyluları ve Flanders (Belçika,Fransa ve Hollanda'nın üst üste kapladığı bölgenin bir parçası) sakinleri ile ittifak yaptı.Fakat iki savaş sonrasında hiç bir başarı elde edilemedi.Birlik 1340 yılında dağıldı.Alman prenslerine yapılan devlet yardımı ödemeleri ve yurt dışında ordu tutmanın maliyeti İngiliz hükümetini iflasa sürüklüyor ve Edward'ın prestijine ağır bir şekilde zarar veriyordu. Denizde ,Fransa bazı zamanlarda üstünlük elde ediyordu.ceneviz gemilerinin ve tayfalarının sayesinde.İngiliz sahillerinde pekçok kasaba yağma ediliyordu.Bazen tekrarlı bir şekilde.Bu İngiliz sahilleri boyunca korkuya ve parçalanmaya sebeb oluyordu.Savaşın bu parçası süresinde Fransa'nın daimi bir şekilde istila edeceği korkusu vardı.

Fransa'nın deniz gücü İngiltere'deki ekonomik kırılmaya neden oluyordu.Çünkü,bu Flanders'e olan yün ticaretini kesiyordu.Ve Gaskonya'dan da şarap ticaretini.Mamafih,1340 yılında İngiliz ordusunun karadan inmesini engelleme denemesinde Fransız filosu hemen hemen tamamiyle Sluys Savaşı nda (Battle of Sluys) tahrip edildi. Bundan sonra İngiltere ,Fransa istilasını önleyerek Manş Denizi ' ni savaşın geri kalan kısmında idaresi altına alabilecekti.

İlk Barış:1360-1369

John II,oğlu Louis I i kendi lehine İngiltere'ye esir olarak göderdiğinde o 1362 yılında kaçtı.John II şövalye gibi kendisini teslim etti ve İngiltere'de tutsaklığa döndü.1364 yılında onuruyla tutsak olarak öldü.Ve Charles V (Fransa) (21 Ocak 1338- 16 Eylül 1380 1364 yılından ölene kadar Fransa kralı) Fransa kralı olarak onun yerine geçti. Brétigny Antlaşması Edward'ın Fransa tacındaki onun hak iddialarını tanımaz yaptı. Aynı zamanda o Aquitaine 'de topraklarını büyük bir şekilde genişletiyordu.Ve Calais'i zapt etmesini teyid ediyordu.Gerçekte,Edward Fransa tacındaki hak iddiasından asla vazgeçmedi.Ve Charles tahta çıkar çıkmaz Edward'ın yeni toprağını tekrar geri alarak özel bir durum yaptı.1369 yılında ,sudan sebeble Edward III Brétigny Antlaşması koşulları yerine getirmeyi başaramanıştı,Charles bir defa daha savaş ilan ettti.

Charles VI.altında Fransız zaferleri:1369-1389

Charles hükümdarlık dönemi,düzenli olarak İngiliz geri çekilmesini gördü. Battle of Auray( 24 Eylül 1364, yer Fransa'nın Auray kasabası) savaşın daki İngiliz zaferine rağmen.Britanya dükleri sonunda Fransa tahtı ile arabuluculuk yapıyordu.Breton askeri,Bertrand du Guesclin Yüzyıl Savaşlarında en başarılı generallerden biri haline geldi.

İkinci Barış:1389-1415

Henry IV (3 nisan 1367-20 Mart 1413) Fransa'ya sefer düzenlemeyi planlamış olmasına rağmen kısa krallık dönemi nedeniyle onu ugulamaya koymaya muktedir değildi.Aynı zamanda, Fransa kralı Charles VI deli olmak üzereydi,ve güç için açık bir çatışma başlamıştı kuzeni John the Fearless ve onun kardeşi Louis of Orléans arasında. Louis ' in bir cinayete kurban olmasından sonra , Armagnac ailesi John'a karşı politik gücü elde etti.1410 ' a kadar her iki taraf da, sivil savaşdaki İngiliz kuvvetlerinin yardımını elde etmeye çalışıyordu.

Anlam ve önemi

Yüzyıl Savaşları,askeri evrim zamanıydı.Silahlar,taktikler,ordu yapısı ve savaşın sosyal anlamındaki bütün değişimleri,savaşın isteklerine bir dereceye kadar cevap vermek,teknolojideki kısmen ilerleme,savaş düşüncesi derslerinde kısmen ilerleme.

sonuçları:

*Fransa savaşta galip gelerek topraklarını İngiliz işgalinden kurtarmıştır.
*Top ilk kez 1346 Kresty Savaşı'nda İngilizler tarafından kullanılmıştır.
*Ulusal duyguların gelişmesine yol açmıştır.
*Osmanlı Devleti'nin Balkanlar'da rahat ilerlemesine ve Fetret Devri'nde bir saldırıya uğramamasını sağlamıştır.
*İngiltere'de Çifte Gül adı verilen iç savaşlara neden olmuştur(1455-1485).

Silahlar

En meşhur İngiliz silahı English Longbow ,ayrıca Welsh Longbow(yaylı ok atan silah) olarak da isimlendirilir.Güçlü bir Orta Çağ silahı idi.Yaklaşık 6ft 6 inc (2.0 metre) uzunluğundaydı.İngilizler,İskoçlar ve Galler tarafından avcılık ve savaş silahı olarak kullanıldı.Yeni silah olmadığı o zamanda savaş içinde önemli rol oynadı.İngilizler'e pekçok savaşta taktik üstünlükler verdi.Fransızlar esas olarak yaylı tüfeklerine (crossbow) güveniyorlardı.Bu alet sık sık Cenovalı paralı askerlerce kullanılıyordu.Bu silahın sık

kullanılmasının nedeni kısa bir eğitim ve az bir ustalık gerektiriyor olmasıdır.

Savaş ve dostluk

Savaşın sonunda,Fransa ve İngiltere her ikisi de vergilerden sabit bir ordu yaratacak kadar paraya sahip oluyordu.Roma İmparatorluğu'nun çöküşünden beri ilk defa Batı'da ve Merkezi Avrupa'da sabit bir ordu oluyordu.Kralları için tamamiyle yeni bir güç formunu temsil ediyorlardı.Onlar sadece Kraliyeti bir istiladan korumuyorlar ayrıca sabit ordular Kralı iç tehlikeden de koruyor ve toplumu kontrol altında tutuyordu.Bu ulus devletlerin erken merkezileşmesine giden gelşmenin büyük bir adımı idi.

Kaynak:Wikipedia

Dünyanın en eski aşıkları

DİYARBAKIR - Ilısu Baraj Gölü altında kalacak olan tarihi eserlerin kurtarılması amacıyla Bismil’de süren 9 kazıdan biri olan Hakemi Use Tepesi’ndeki kazılarda, tarihi eserlerin gün ışığına çıkarılması sürerken, bereketli Mezopotamya toprakları insanlık tarihiyle özdeş olan aşkın ölümsüzlüğüne bir kez daha tanıklık etti.

Kazıda Neolotik (Yeni Taş Çağı) döneme ait mezarda birbirine sarılı ve sevgili oldukları değerlendirilen kadın ve erkek iskeletlerinin bulunduğu mezarın bulunması heyecan yarattı. Bu mezarın geçen yıl İtalya’nın kuzeyinde Verona şehri yakınlarındaki Mantua kazısında gün ışığına çıkartılan ve MÖ 5000’lere tarihlendirilen bir erkek ve bir kadının gömülü olduğu mezardan yaklaşık bin yıl daha eski olduğu bildirildi.

Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Bölümü öğretim üyesi Yrd. Doç. Dr. Halil Tekin, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Hakemi Use Tepesi kazısının 2001 yılından bu yana Ilısu Baraj Gölü altında kalma riski olan arkeolojik kültür varlıklarını kurtarma ve belgelemeye yönelik Diyarbakır Arkeoloji Müdürlüğü başkanlığında, Hacettepe Üniversitesi’nden bir ekiple devam ettiğini anımsattı.

Höyüğün kuzey kesiminde Dicle Nehri ile olan bağlantısını anlamaya yönelik başlattıkları çalışmada, ancak 7. sezonunda ana toprağa ulaşma imkanı bulabildiklerini belirten Tekin, burada Neolotik döneme ait özellikle de tarımcı ve köy topluluğunun önemli bir evresini tespit ettiklerini hatırlattı.

İTALYA’DAKİ AŞIKLARDAN BİN YIL DAHA ESKİ

Tekin, Mezopotamya uygarlığının çok önemli bir döneminin varlığını Türkiye sınırları içerisinde tespit ettiklerini, Geç Neolotik Hassuna dönemine ait birbiriyle bütüncül üst üste kurulmuş 5 köyde tespit ettiklerini bunun yaklaşık 200-250 yıllık bir süreci kapsadığını söyledi.

Yaklaşık MÖ 6 bin 100 tarihlerine ait bu mezardaki iskeletlerin antropologlar tarafından incelenmek üzere Hacettepe Üniversitesine götürüldüğünü belirten Tekin, şöyle konuştu: “Henüz bilimsel çalışmalar sonuçlanmamış olmakla birlikte, otuzlu yaşlarda bir erkek ve yirmili yaşlarda bir kadın, yan yana gömülmüş ve gömme şekillerinden aynı zamanda öldüklerini anlıyoruz. Bireylerin gerçek yaşları ve ölüm nedenleri, geçirdikleri hastalıklar veya belki de ölüm nedenleri bir aşk cinayeti de olabilir. Bunun gibi ayrıntılı bilgiler çalışmalar sonuçlandıktan sonra netleşecek. Başları Güneydoğu’da olan bireylerden erkek olan sırtını kadına dönmüş daha genç olan kadın ise bir elini erkeğin omzuna doğru uzatırken bir bacağını da erkeğin üzerine atmış durumdadır. Geçen yıl İtalya’nın kuzeyinde Verona şehri yakınlarındaki Mantua kazısında gün ışığına çıkartılan ve MÖ 5 binlere tarihlendirilen bir erkek ve bir kadının gömülü olduğu mezardan yaklaşık bin yıl daha eski olan Hakemi Use bireylerinin gerek aynı mezar içinde yer almaları, gerekse yatış biçimleri bunların karı-koca veya sevgili olduklarını düşündürmektedir. Bu ön bilgilerin ışığında Hakemi Use çiftini kazılarda saptanmış Dünyanın en eski aşıklarına ait mezar diyebiliriz. Bugüne kadarki kazılarda saptanmış dünyanın en eski aşıklarına ait mezarı bulduk.”

Kaynak:www.ntvmsnbc.com

Hitler Suikastı

Haziran 1944'te Müttefikler tarafından yapılan Normandiya çıkartması, Almanya'da umutsuzluğu iyice artırmıştı. Fakat Hitler, sonuna kadar direnme niyetini belirtiyor, çok yakın bir zamanda işitilmedik silahların kullanılacağını bildiriyordu. Ona göre bu korkunç silahlar, savaşı derhal Almanya lehine sonuçlandıracaktı. Hitler'in sözünü ettiği "işitilmedik silah" Amerikan ve İngiliz bilginlerinin de üzerinde çalışmakta oldukları atom bombasıydı. Alman bilginleri, atom bombasını gerçekleştirme yansısında geri kalıp, bu korkunç silahı zamanında yetiştiremezlerse, Hitler, Berchtesgaden dolaylarındaki sığınağa çekilerek, kendisiyle birlikte Almanya'yı da uçuruma sürükleyecek delice planlar tasarlıyordu. Almanya'da, daha savaşın başından beri, Hitler'i ortadan kaldırıp ülkelerini felâketten kurtarmaya çalışan sağduyu sahibi kişiler de vardı.

Bunlar, Hitler'i öldürerek Müttetiklerle barış yapmayı düşünüyorlardı. Bu amaçla da 1941 yılından beri birkaç suikast girişiminde bulunmuşlar fakat hiç birinde başarı kazanamamışlardı.Amiral Canaris ve Kont Helmuth von Moltke tarafından yönetilen ve aralarında Schacht, Belçika Valisi Von Falkenhausen, Mareşal Rommel, Von Beck, Fransa Valisi Karl Heinrich von Stulpnagel, Von Hassel gibi general ve devlet adamları bulunan bir grup, Hitler'i devirdikten sonra yerine Feldmareşal Vitzleben’i geçirmeyi kararlaştırmıştı. Ne var ki, Gestapo bu komployu haber almış ve Kont Moltke 1944 Ocak ayında tutuklanmıştı.

Onun tutuklanması, ötekilerinin çalışmalarını durdurmamış ve 1944 Temmuzunda Hitler'e son ve en önemli suikastı yapmışlardı.Hitler, daha öncekilerden olduğu gibi, bundan da kurtuldu ve suikastı düzenleyenlerin tümünü ortadan kaldırdı. 20 Temmuz 1944'te yapılan bu suikaste geçmeden önce, başarısızlıkla sonuçlanan öbür suikastlardan da söz etmek gerekir.4 Ağustos 1941'de Merkez Grubu Ordusu, Borisov'daydı. Bu ordu Feldmareşal Von Bock'un komutası altındaydı. Ordu karargâhı, Hitler'i tutuklayıp mahkeme önüne çıkarmaya kararlı subaylarla doluydu. Bunların başında Orgeneral Von Treckow'la yardımcısı Teğmen Von Schlabrendorff'du. Von Bock, ancak girişim başarıya ulaşırsa yardım vaadinde bulundu. Hitler, Borisov'daki Merkez Grubu Ordusu karargâhına geldiğinde, suikastçılar şaşkınlık ve korkudan hiç bir şey yapamadılar. Kalabalık bir koruyucu çemberi içindeki Hitler'in yanına suikastçılar yanaşamadılar bile. 13 Mart 1943'te, Stalingrad'ta Alman ordularının yenilgiye uğramalarından hemen sonra, Hitler'e ikinci bir suikast düzenlendi. Merkez Grubu Ordusu karargâhı o sırada Smolensk'de bulunuyordu. Komutan değişmiş, Von Bock'un yerine Feldmareşal Von Kluge getirilmişti. Tresckow'la Schlabrendorff, aynı teklifi Von Kluge'ye yaptılar ve aynı karşılığı aldılar.

Von Kluge, suikast başarıya ulaşırsa yardıma hazır olduğunu söyledi. Hitler'in pek yakında karargâhı ziyaret edeceği biliniyordu. Canaris ve öteki komplocu subaylar, Smolensk'e plastik bombalar ve sigorta tapaları getirdiler. Hitler karargâha geldi ve ayrılmasına yakın suikastçılar hareket geçtiler. Tresckow ve Schlabrendorff iki konyak şişesine bomba yerleştirip Hitler'in maiyet subaylarından Albay Brandt'a vererek, Rastenburg’daki bir arkadaşlarına götürmesini istediler. Brandt, şişeleri yerine ulaştırmak üzere aldı. Bombalar, Hitler'in uçağının havalanışından yarım saat sonra patlayacak şekilde ayarlanmıştı. Suikastçılar, Berlin ve Smolensk'de heyecanla sonucu beklerlerken, Hitler'in uçağının Rastenburg'a sağ salim indiği haberini şaşkınlık içinde öğrendiler. Bunun üzerine teğmen Schlabrendorff, büyük bir soğukkanlılıkla Hitler'in karargâhına giderek, her şeyden habersiz Brandt'dan, içine bomba yerleştirilmiş konyak şişelerini alarak, yerine gerçek konyak şişeleri verdi. Suikastçılar, bombaların patlamayışını Hitler'in uçağının çok yüksekten uçmasına ve bu nedenle tapa sigortasının çalışmamasına yordular. 21 Mart 1943'te Hitler'e üçüncü suikast girişiminde bulunuldu. Hitler'i öldürmeyi kafasına koyan Orgeneral Von Tresckow, Führer'in Berlin'de, Unter den Linden'deki Şehitler Anıtı binasında yapılan kahramanları anma törenine katılmasından yararlanmak istedi. Bu sefer Albay Von Gresdorff, kaputunun ceplerine iki bomba yerleştirerek binanın içinde beklemeye başladı. Hitler'in ziyaretinin yarım saat süreceği daha önceden bildirilmişti. Fakat Hitler, binada ancak 8 dakika kaldı ve suikast girişimi de suya düştü.

Yine 1943 yılının kasım ayında, Hitler'e dördüncü suikast düzenlendi. Rusya'daki ordu için Hitler yeni kaput modelleri seçmişti. Axel von dem Bussche adındaki genç bir subay, kaputu giyip bir manken gibi Hitler'in karşısına çıkacaktı. Kaputun her cebinde birer bomba bulunacak ve bunları ateşleyerek, kendisiyle birlikte Hitler'i de havaya uçuracaktı. Fakat Hitler, model seçme işini durmadan erteliyordu. Sonunda 30 Kasım günü, Hitler'in kaput modelini seçeceği bildirildi. Bir gün önceden, Bussche'ye kaput ve bombalar verildi. O gece kaput deposu, müttefiklerin bir hava akını sonunda bombalanarak yandı. Böylece, Hitler’in kaput seçme işiyle birlikte, suikast planı da suya düştü. Hitler'in muhalifleri, suikast girişimlerindeki başarısızlıklarına rağmen, yollarından dönmüş değillerdi. Bu sefer de Albay von Stauffenberg'i sahneye çıkardılar. Stauffenberg 1942 yılında, Kuzey Afrika'da bir mayın tarlasına düşerek ağır yaralanmıştı. Patlama sonunda, sağ koluyla sol elinin iki parmağı kopmuş, sol gözü de kör olmuştu. Aylarca hastanede yaşama savaşı verip iyileşince, Hitler'in muhalifleri, bu morali bozuk ve Almanya'nın geleceğinden umudunu kesmiş von Stauffenberg'e çengel atmakta gecikmediler. Stauffenberg'in ilk suikast denemesi 11 Temmuz 1944'te oldu. Albay, Hitler'le bir toplantıya katılmak için Obersalzberg'e gitti.

Çantasında patlamaya hazır bir bomba vardı. Fakat, toplantı o gün yapılmadığından, suikast da gerçekleşmedi. 15 Temmuz 1944'te Hitler'in karargâhı Doğu Prusya'da Rastenburg'da Goering ve Himmler'in de katılmasıyla bir toplantı yapılıyordu. Stauffenberg de toplantıdaydı. Tam tapa sigortasını çalıştıracağı sırada, Hitler odadan dışarı çağrıldı ve bir daha da geri dönmedi. Führer bir kere daha rastlantı ve şans sonucu ölümden kurtulmuş oluyordu. 20 Temmuzda yapılan toplantıda. Kurmay Albay Stauffenberg de bir rapor okuyacaktı. Albay, Mussolini'nin ziyareti dolayısıyla toplantının saat 13 yerine 12,30'da yapılacağını ve görüşmelerin yeraltı salonundan "Misafirler Pavyonu"na alındığını öğrenince canı sıkıldı. Çünkü Misafirler Pavyonu uzun, tahta bir yapıydı. Bombanın patlamasına ince duvarlar ve çatı fazla bir direnme göstermeyeceğinden, etkisi de o ölçüde az olacaktı. Fakat artık ilk adım atılmıştı ve geriye dönmek düşünülemezdi. Albay Stauffenberg, pavyona girmeden önce kapıda kısa bir süre duraklayarak eğildi, çantanın içindeki bombanın mekanizmasını sağlam kalan üç parmağıyla çalıştırdı. Salonda sayıları yirmiyi bulan yüksek rütbeli subay bulunuyordu. Ortadaki masada büyük bir kurmay haritasının üzerine eğilmişlerdi. Hitler, büyük bir dikkatle anlatılanları dinliyordu. Feldmareşal Keitel, bir ara Stauffenberg'in kulağına eğilerek: "Raporunuzu general Heusinger'den sonra okuyacaksınız..

Onun için Führer'in yakınında bulunun." dedi. Stauffenberg elindeki çantayı, masanın altındaki ağır tahta desteğini Hitler'in en yakın tarafına dayadı. Albay Stauffenberg, birkaç ay önce İhtiyat Orduları Başkomutanı General Fromm'un emir subaylığına atandığından, bu çok gizli toplantıya katılma olanağını bulmuştu.Hitler, ihtiyat tümenlerinin Rus saldırısını önleyecek güçte olup olmadıklarını öğrenmek istiyordu. Stauffenberg, raporunda Hitler'e bu konuda bilgi verecekti. Çantayı Hitler'in yanına bıraktıktan sonra, Berlin'le bir telefon konuşması yapmak için Keitel'den izin alarak dışarı çıktı. O sırada General Heusinger, Doğu Cephesi hakkındaki raporunu bitirmek üzereydi.Tam bu sırada, bir yıl önce "konyak" şişelerini taşıyan Albay Brandt, masanın altındaki çantayı gördü. Hitler'i rahatsız edebilir düşüncesiyle çantayı durduğu yerden alıp desteğin öbür yanına dayadı, içinde bomba bulunan çanta, şimdi Hitler'in oldukça uzağına gitmişti. General Heusinger, raporunun son satırlarını okurken, Feldmareşal Keitel yanındaki General Buhle'ye dönerek: "Stauffenberg nerede kaldı?" diye sordu. "Konuşma sırası ona geldi." Albay Stauffenberg o sırada, Misafirler Pavyonu'nun oldukça uzağında.

Teğmen von Haeften'le birlikte zırhlı bir otomobilin içinde, bombanın patlamasını bekliyordu. Saat on ikiyi elli geçerken, Misafirler Pavyonundan korkunç bir patlama duyuldu. Pavyonun çatısı çökmüş, camlar paramparça olmuştu. Barakanın üzerinde siyah bir duman tabakası yükseliyor, yaralıların, ya da can çekişenlerin iniltileri, acı bağırışları duyuluyordu. Albay Stauffenberg ve Teğmen von Haeften, olanları büyük bir soğukkanlılık içinde izliyorlardı. Bir yardım ekibinin pavyona koştuğunu ve sedyeyle bir cesedi dışarıya çıkardıklarını gördüler. Stauffenberg, çıkarılan cesedin Hitler'e ait olduğundan zerre kuşkusu yoktu. Çünkü çantayı Hitler’in ayakları dibine bırakmıştı. Teğmen Haeften'e: "Hitler'in cesedini çıkardılar!.. Çabuk gidelim.." diye bağırdı. Stauffenberg olaydan yarım saat kadar sonra, bir uçakla Berlin'e gitti. Milli Savunma Bakanlığında, General Olbricht'in odasında yirmiye yakın subay toplanmış heyecan ve merak içinde sonucu bekliyordu. Saat 15,15'te Stauffenberg, Hitler'in ölüm haberini bekleyen subaylara telefon etti : "Hava alanındayız. Bize bir araba gönderin.. Hitler öldü!.."

Oysa o sırada Hitler, karargâhın istasyonunda, Mussolini'yle Mareşal Graziani'yi getirecek treni bekliyordu. Ölmemişti. Patlama sırasında saçları kavrulmuş, sağ bacağı yanmış, sağ koluna da hafif bir felç gelmişti. Albay Brandt'la Hitler'in sağındaki iki general ve bir stenocu hemen ölmüşlerdi. Hitler, kendisini yerden kaldırmaya çalışan Keitel'e:"Yeni pantolonum pek de güzeldi, bana bir üniforma getirsinler..)" demişti. Patlamadan üç saat sonra iyice kendine gelmiş, Mussolini'ye havaya uçurulan barakayı göstermişti. General Olbricht, Albay Stauffenberg'den aldığı haberi İç Güvenlik Ordusu Kumandanı General Fromm'a bildirdi. Ancak General Fromm, Hitler'in ölüm haberini kuşkuyla karşıladı. Hitler'in karargâhıyla bağlantı kurmak ve Führer'in kesin olarak ölüp ölmediğini öğrenmek istedi. Az sonra Feldmareşal Keitel telefonda şunları söylüyordu :"Yok efendim, saçma. Bir suikast oldu ama Führer kurtuldu.

Şu anda Duçe'yle görüşüyor.." General Olbricht, Keitel'in yalan söylediği inanandaydı. Az sonra Stauffenberg de Milli Savunma Bakanlığına geldi. Albay kesin konuşuyordu : "Konferans salonu yerle bir oldu, uçuşan cesetler gördüm, oradan tek kişinin canlı çıkması mümkün değil.." Ona, Keitel'in telefonda söyledikleri tekrarlanınca: "Onu bilmem, ama Hitler'in öldüğünü gördüm." dedi. Komplocular, Stauffenberg'in bu sözleri üzerine harekete geçtiler ve Almanya'nın dört bir yanma, işgal altındaki ülkelere telgraf ve telefonlarla durumu bildirip taraftarlarının daha önce hazırlanan planı uygulamasını istediler. General Fromm, Hitler'in öldüğüne inanmamıştı. Stauffenberg’e : "Sizin yapacağınız, şimdi beyninize bir kurşun sıkmak. Çünkü suikast başarıya ulaşmadı." dedi. General Olbricht'in de tutuklanması gerektiğini ileri sürüyordu. Fakat, Olfbricht'le Stauffenberg onu tutuklayarak, yandaki odaya hapsettiler.

Komplocular beş saat süreyle Berlin'i ellerinde tuttular. Akşama doğru, Hitler'in yaşadığı kesin olarak anlaşılınca, ne yapacaklarını bilemez duruma geldiler. Suikastçıların Paris kolu, daha üstün bir başarı gösterdi. Fransa Valisi Karl Heinrich von Stulpnagel, bütün S.S. ve S.D.’leri (Partisi Casusluk Örgütü) bir Fransız hapishanesine doldurmakta güçlük çekmedi. Daha sonra ordu komutanı von Kluge'ye giderek Nazi Yüksek Komutanlığına karşı gelmesini ve barış için girişimde bulunmasını istedi. General von Kluge ona şunları söyledi "Domuz ölmüş olsaydı, bunu yapardım..." Öte yanda, Berlin'de de Naziler karşı harekete geçmişlerdi. Plan gereğince Propaganda Bakanlığına gidip Goebbels'i tutuklaması gereken Yarbay Remer, orada bir emir alıyordu: "Derhal Goebbels'in emrine giriniz. Führer' in emridir." Yarbayın duraksadığını gören Goebbels, elinde tuttuğu telefon ahizesini Remer'e uzattı. "Beni tanıdınız mı Yarbay Remer?" "Evet Führer'im tanıdım." "Yarbay Remer, şimdi emirlerimi iyi dinleyin. Şu andan itibaren Berlin'de duruma siz hâkim olacaksınız, tam yetkilisiniz. Generallere, mareşallere bile emir verebilirsiniz. Karşı duranları acımadan temizleyiniz. Doğrudan doğruya Führer adına hareket edeceksiniz." Yarbay Remer, Goebbels'i tutuklamak için geldiği Propaganda Bakanlığından, az sonra, kendi arkadaşlarını yakalamak için harekete geçti. Goebbels'i tutuklamaya hazırlanan birliğine şu emri verdi: "Hazır ol!.. İstikamet Savunma Bakanlığı!. İleri..."

Akşam saat sekize doğru Yarbay Remer'in askerleri Savunma Bakanlığını ele geçirmişlerdi. Çarpışmada ilk vurulan Albay Stauffenberg oldu. Sırtına bir kurşun saplanmıştı. Bu arada Fromm da hapsedildiği odadan çıkmış ve kumandayı yeniden ele almıştı. Alelacele bir Harp Divanı kuruldu. Komplocuların hemen hemen hepsi yakalanmıştı. General von Beck, Fromm'a tabancasının kendisinde bırakılmasını istedi. Fromm: "Peki, işinizi kendi elinizle bitirecekseniz buyrun, ama çabuk olun!." dedi. Fakat von Beck, beynine yönelttiği namluyla hedefini bulamadı ve hafif yaralı olarak bir koltuğa yığıldı. Harp Divanı, beş dakika sonra kararını General Fromm ağzından şöyle açıklıyordu :"Führer adına karar veren Divan, General Olbricht'i, Kurmay Albay Mertz von Quirnheim'i, Albay Stauffenberg'i ve Teğmen von Hasften'i idama mahkûm etmiştir..." Von Beck, eline verilen ikinci tabancayla da intihar edemeyince, bir başkasının yardımıyla "işi bitirildi." İdama mahkûm edilenler, hemen oracıkta, Savunma Bakanlığının avlusunda kurşuna dizildiler. Komplocuların Paris'teki lideri von Stulpnagel olaydan sonra intihar etmek istemiş fakat yalnızca gözleri kör olmuştu. Geri kalan sanıklarla birlikte yargılanarak 20 Ağustosta asıldı. Mahkemenin Başkanı ayrı bir âlemdi.

Suikastçılara açıkça küfrediyor, polis tarafından kemeri alınan ve sık sık pantolonunu çekiştirmek zorunda kalan, komplocuların Hitler'in yerine devlet şefi olarak düşündükleri Von Vitzleben'e : "Seni ahlâksız ihtiyar seni, neden durmadan pantolonunu karıştırıyorsun!" diye bağırıyordu. Von Stulpnagel, intihar teşebbüsünden sonra hastanede yatarken : "Rommel!. Rommel!.." diye sayıklamıştı. İlk önce kimse, suikast olayında Rommel'in de parmağı olacağına inanamamıştı. Çünkü, suikasttan üç gün önce Mareşal Rommel, 17 Temmuzda Kuzey Fransa'da, otomobiline ateş açan bir İngiliz uçağı tarafından ağır yaralanmıştı. Gestapo soruşturmayı derinleştirince, Mareşal Rommel'in de komplocularla birlik olduğunu ortaya çıkardı.13 Ekim 1944 günü, iyileşmeye yüz tutan Rommel, Herrlingen'deki evinde dinlenirken Feldmareşal Keitel'den bir mektup aldı. Mektupta olaylar özetleniyor ve suçlamalar doğruysa, şerefli bir insanın nasıl davranması gerektiğini Rommel'in bileceği ileri sürülüyordu. Mektubu getiren subaylardan General Burgdorff, Mareşal Rommel'e : "Sayın Mareşalim, gelirken bir kutu zehir getirdim. Ampul halinde.. Bunları kullanmak isterseniz, Führer'in cenazenizin askerlik geçmişinize yaraşır ulusal bir tören olarak yapılacağına dair mesajını da size iletmekle görevliyim." dedi. Rommel, karısı ve çocuklarıyla vedalaştıktan sonra, mareşal üniformasını giymiş olarak General Burgdorff ve General Maisel in yanma döndü.

Daha sonra, içinde General Maisel'in de bulunduğu bir otomobil, Rommel'i yakındaki bir koruluğa götürdü. Burada General Maisel, yanına şoförü de alarak Rommel'i otomobilde yalnız bıraktı. Geri döndüklerinde Mareşal Rommel can çekişiyordu. Hastaneye götürülürken de yolda öldü. Yapılan resmi açıklamada, Rommel'in kalp durması sonucu öldüğü bildiriliyordu. Goering, Dönitz ve Jodl gibi Nazi ileri gelenleri bile, Rommel'in gerçek ölüm sebebim bilmiyorlardı. Rommel için parlak bir cenaze töreni düzenlendi. Ulm alanında yapılan törende Führer'in özel temsilcisi olarak konuşan Mareşal Rundstedt. Rommel'der, "Alman Kumandanlarının en büyüklerinden biri olarak tarihe geçtiğini” söyledi.

Kaynak:www.bilgilik.com

Benito Mussolini (1883 - 1945)

Avrupa’nın ilk faşist lideri olan Benito Mussolini Forli'de doğdu. Gençliğinde öğretmenlik yaptı. 1902'de askerlik yapmamak için İsviçre'ye gitti. 1904'te geri dönen Mussolini 10 sene boyunca gazetecilik yaptı. Birinci Dünya Savaşı'nın başlaması üzerine orduya yazıldı ve savaşta aktif olarak görev yaptı. Savaşta yaralanan Mussolini Milano'ya döndü ve burada sağ görüşlü Faşizm taraftarı "Il Popolo d'Italia" gazetesinin editörü oldu.

Benito Mussolini, Birinci Dünya Savaşı sonrasında İtalya’da çıkan kaosu iyi değerlendirdi. Çökmüş ekonomi, siyasi kargaşa içindeki İtalya’da Mussolini çeşitli sağcı grupları kurduğu Faşist partisinin bünyesinde topladı ve onları organize etti. Mussolini (halk arasındaki lakabıyla Il Duce "Duçe" ) ülkenin problemlerini çözeceğini vaat ediyor ve eski Roma İmparatorluğu'nu tekrar kuracağını söylüyordu. Bunun yanında kurduğu Kara Gömlekliler adlı örgütle şiddeti artırıyor özellikle de aynı kendisi gibi ekonomik durumun kargaşasında faydalanarak büyük bir sıçrama yapan komünist gruplarla çatışıyordu. Mussolini’nin izlediği politikalar meyvesini vermeye başladı. Ve en nihayet Ekim 1922'de Mussolini Kral Viktor Emmanuel III'ü yönetimi kendisine devretmekle tehdit etti aksi takdirde 26.000 taraftarı ile Roma'ya yürüyecek ve bunu kendi yapacaktı. Komünist hareketinde önüne geçmek isteyen Kral bu teklifi kabul etti ve İtalya'da Duçe dönemi başladı.

Mussolini'nin başa geçmesiyle baskı ortamı başladı. Duçe Faşist Parti dışındaki diğer partileri kapattı, sendika hareketleri kanun dışı ilan etti, kitapve gazetelere sansür getirdi, eğitimi sıkı kontrol altına aldı ve bunun gibi bir çok düzenleme yaptı. Mussolini tüm ülkeyi tren rayları ve otobanlarla adeta ördü. Çiftçileri sürekli teşvik etti , tarım ve endüstrinin canlanmasını sağladı buna bağlı olarak da İtalya’da işsizlik azaldı. Tüm bunlar Mussolini'nin popülaritesini arttırdı.

Fakat popülaritesini daha da arttırmak isteyen Mussolini 1935'te Habeşis-tan'ın işgaline başladı. 1936'da Habeşistan'ın işgalini tamamladı ve aynı yıl Adolf Hitler'le Roma-Berlin mihverini kurdu. Bu tarihten sonra devamlı Hitler'in etkisinde kalan Mussolini 10 Temmuz 1940'da Müttefiklere savaş ilan etti. Ama İtalyan Ordusu Kuzey Afrika ve Balkanlar seferlerinde mağlup oldu. Fakat her seferinde imdada Hitler yetişti.

1943'te Müttefikler İtalya'ya çıkarma yaptılar. Kral Viktor Emmanuel III Mussolini'yi görevden aldı. Fakat Duçe Hitler’in komandoları tarafından 12 Eylül 1943'de Gran Sasso'da tutuklu bulunduğu otelden kurtarıldı ve uçakla Viyana'ya kaçırıldı. İtalya'da kendine bağlı birliklerle mücadeleyi sürdüren Mussolini Nisan 1945'de yani savaşın son günlerinde kaçmaya çalışırken İtalyan Mukavemet'ine mensup savaşçılar tarafından öldürüldü. Ertesi gün Mussolini'nin,sevgilisinin ve birkaç yandaşının cesedi Milano'da Loreto Meydanı'nda

sallanıyordu.

Kaynak:www.kimkimdir.gen.tr

İNTİHARIN TARİHÇESİ

İntihar kelimesi yeni olmasına rağmen, gerçekte anlatmak istediği eylem tarihin ilk çağlarına kadar uzanmaktadır. Yapılan birçok antropolojik araştırma, ilkel kabilelerde intihar olgusunun olduğunu doğrulamaktadır. Burada görülen intihar daha çok yenmesi tabu olan yiyeceklerden olmaktadır. Tabuyu çiğnemesi halinde doğacak sonucu bildiği halde, birey bu tabuyu çiğnemekte; yani ölümü göze almaktadır. Tabuyu çiğneyen birey hastalanır ve ölür. Hatta bazı durumlarda fiziksel bir dış etki olmaksızın, tabunun çiğnenmesi halinde yine ölümle sonuçlanan olaylara rastlanmıştır. Örneğin; Yeni Kurnei’lerde bir genç sağlam ve güçlü olduğu halde, yenmesi yasak olan ‘opussum’u yediği ve ihtiyarlar da bunu farkettiği için derhal hastalanır ve üç hafta içinde ölür.

Eski yazıtların çoğunda intihar konusu ele alındığı halde, 19. yüzyıl sonuna kadar ilkel kabilelerde intihar fenomeninin bulunmadığı iddia edilmiştir; hatta günümüzde bile bu görüşü savunanlar vardır. Bu görüşün ortaya atılması ve savunulmasında herhalde 18. yüzyıl düşünür ve yazarlarının tanımlamaya çalıştıkları Happy Savage (Mutlu İlkel) imajı yatmaktadır.
İlkel toplumlardaki intihar olgusu daha çok kahramanlık türünden olan intiharlardır. İleride değinileceği gibi, Durkheim ilkellerde “elcil” (altruistic) intiharların daha sık olduğunu belirtir. İntiharla ilgili en eski yazıt olan Oedipus Mitolojisindeki Epikaste’in intiharı da bu türden bir intihardır.

İntihar, geçmişte bazı toplumlarda benimsenmiş ve hatta bazı durumlarda başvurulması zorunlu bir davranış biçimi olarak kabul edilmiştir. Eski İskandinavlarda doğal ölüm utanç verici kabul edilir ve yaşlanan kişiler, daha onurlu bir ölüm biçimi olarak kabul edildiği için kendilerini uçurumdan atarlardı. Bugün bile bazı Güney Pasifik adalarında intihar onurlu bir davranış olarak değerlendirilir.

Bazı antropolojik incelemeler ilkel kabilelerin bazılarında intihar olaylarına hiç rastlanılmadığını bildirirler. Bu gibi sonuçlar ilkel insanlarda intihar olaylarının hiç olmadığını değil; modern toplumlarda neden daha fazla görüldüğünü düşündürmelidir.

İlkel insan, uygar insanla kıyaslandığında kendi içindeki intihar eğilimin farkında değildir. İlkel insanlar yüksek uygarlıktan haberdar olunca intihar oranları artmaya başlamıştır. Örneğin; Eski Yunanlılar Roma Uygarlığına katıldıklarında intihar oranı en yüksek seviyesine ulaşmıştır.
Tarihsel süreç içinde intihar oranları genellikle nisbi bir artış göstererek günümüzde önemli toplumsal sorunlardan biri haline gelmiştir. Farklı toplumlarda ve farklı zamanlarda intihar oranlarının artması veya azalması genellikle, toplumsal normların bireyleri etkileme derecesiyle belirlenmiştir. Bu türden toplumsal engelleme veya desteklemeler intihar olgusunun hukuksal boyutunu oluşturmaktadır.

Kaynak:www.intihar.de

SERİ KATİLLER-EDMUND KEMPER(5)

The Co-Ed Killer

“Yalnizca büyükannemi öldürmenin nasil bir his oldugunu merak ettim”

1963 Agustos’unda Edmud Kemper 15 yasindayken, büyükannesinin arkasina geçti ve büyük bir rahatlikla onu basinin arkasindan vurdu. Emin olmak için onu birkaç kez de biçakladiktan sonra sakince büyükbabasinin isten dönmesini bekledi ve sonra da onu vurdu. Nedeni? Polise yaptigi açiklama, “Yalnizca büyükannemi öldürmenin nasil bir his oldugunu merak ettim” şeklindeydi.

Geriye dönüp bakildiginda, bu öldürücü hislerin patlamasi çok sasirtici görünmemektedir. Çocuk yaslarindan itibaren Kemper, annesinin iyimser bir ifadeyle söyledigi üzere “Tam anlamiyla tuhafti.” Çocukken en sevdigi oyunlardan biri, gaz odasinda boguluyormus rolü oynamakti. Kiz kardesinin bebeklerinin kollarini ve bacaklarini kesmekten de büyük zevk alirdi.10 yasina geldigi zaman, bir kediyi palayla parçalayip ayirdigi parçalari gardirobuna koyarak hayvanlara iskence yapmaya bayiliyordu. Baska bir kediyi de canli canli gömmüs, ardindan –cesedi tekrar çikardiktan sonra –basini kesip onu magrur bir sekilde yatak odasinda sergilemistir.

Büyükannesini ve büyükbabasini öldürmesinden sonra akli dengesinin yerinde olmadigina karar verilen Kemper, 1963’te maksimum güvenlikli bir akil hastanesine kapatildi. Yalnizca 6 yil sonra saliverildi. Fiziksel olarak çok çarpici bir degisiklige ugramisti. Artik boyu 2.05, kilosu 150 olan bir insan azmaniydi. Ancak psikolojik olarak, eskisi gibiydi. Nekrofili fantezileriyle dolu, sadist bir psikopat. Akil hastanesinden çiktiktan iki yil sonra Kemper, iki üniversiteli otostopçu kizi arabasina aldi ve onlari issiz bir yere götürüp biçaklayarak öldürdü. Cesetlerini gizlice eve getirdi ve birkaç saat “ödülleriyle” eglendi. Fotograflarini çekti, parçaladi ve iç organlariyla seks yapti. Sonunda vücut parçalarini torbalayip gömdü ve kesik baslari da bir çukura atti. Dört ay sonra baska bir otostopçu genç kizi kaçirdi, onu bogdu, cesedine tecavüz etti, sonra da daha fazla eglenip oyunlar oynayabilmek için cesedini eve getirdi.

Ayni süreç, hepsi de otostop yapan ögrenciler olan 3 kadin kurbanla daha tekrarlanacakti. Kemper öldürmekten açikça zevk aliyor olsa da, onu en çok tatmin eden, kurbanlarini öldürdükten sonra gerçeklestirdigi sapikliklardi. Bütün kadinlarin basini kesmis ve bassiz vücutlariyla seks yapmisti. Ayrica vücutlari parçalayip, bazi “hatiralar” almayi seviyordu. En az iki vakada kurbanlarinin etini yemisti. Bacak etlerini kesip firin makarnasi içinde pisirmisti.1973 yilinin Ocak ayi itibariyle Santa Cruzlu yetkililer “ögrenci katili” adi verilen bir seri katilin serbest dolastigini itiraf etmislerdi, fakat asla yerel polis teskilatindan bir çok arkadas edinen Kemper’den süphelenmediler. Birkaç ay sonra paskalya tatili sirasinda, Kemper, anne katili oldu; uyuyan annesinin basini çekiçle ezdi ve sonra da kesti. Bassiz vücuda tecavüz ettikten sonra çöp ögütücüsüne atti.

Polise daha sonra “yillar boyu bana o kadar çok bagirip çagirdi ve hakaret etti ki bence bu yaptigim çok dogruydu” demistir. Bunlarin ardindan annesinin en iyi arkadasina telefon ederek onu aksam yemegine davet etti. Kadincagiz geldiginde, onun kafasini bir tuglayla ezdi ve cesedi üzerinde alisildik eylemlerini tekrarladi.Paskalya yortusunun o Pazar sabahinda, Kemper bir arabaya atladi ve doguya dogru yola çikti. Colorado’ya gelince, Santa Cruz polis teskilatindaki arkadaslarina telefon edip itirafta bulundu. 8 cinayetten hüküm giyen Kemper’a kendisine hangi cezanin verilmesinin uygun olacagi soruldu. Kulaga makul gelen cevabi,”Iskence ile ölüm” olmustu. Onun yerine, ömür boyu hapis cezasina çarptirildi.

Hakkinda Kitap:The Co-Ed Killer, 1976, Margaret Chaney

Kaynak:www.polisiye.com

SERİ KATİLLER-JEFFREY DAHMER(4)

"Onlari yedigimde içimde tekrar dirileceklerini umut ediyordum"

"Bu yaptiklarimi bir insanin yapabilecegine inanmam çok zor"

21 Mayis 1960'de dogdu. Babasi Kimya Mühendisi, annesi psikolojik problemleri olan isterik bir kadindir. Annesi bütün gün yatakta, babasi laboratuarda oldugu için Jeffrey kendi kendine büyümüstür denilebilir. Sik sik tasinirmis Dahmer ailesi, Ohio'ya geldiklerinde 8 yasindayken yasli bir komsulari tarafindan tecavüze ugramisti ve bunun intikamini tüm insanliktan almaya çalisti. Asiri sorunlu ve kendini ifade etme yetersizligiyle dolu bir ergenlik döneminden sonra sonunda kendini en iyi ifade edebilecegi yöntemi kesfetti. Sanildiginin aksine hiçbir davranisinda cinsel güdüleri onu yönlendirmedi. Homoseksualiteye karsi olan tepkisini zorla homoseksüel iliskiye girmek ve öldürmek gibi davranis bozukluklariyla gösterdi ve bu sekilde kendini ifade etti. O bir homoseksüel degildi. 18 yasinda basladi cinayetlerine.

Ilk kurbani bir otostopçu gençtir. Zaten bu ilk cinayette olayi asmistir Jeffrey, otostopçu çocuk iliski teklifini reddedince demirle kafasina vurup öldürmüs, sonra iliskiye girmis, ardindan mutfak biçagiyla parçalamis ve bu parçalari asit dolu bir fiçida eritmistir. Kemiklerini ise çekiçle ezip bahçeye gömmüstür. Arada bir polisin dikkatini çekmistir. 1986’da ortalik yerde mastürbasyon yaptigindan dolayi bir ceza almistir. En aci vakalarindan birisi* sudur:

1988’de 13 yasindaki bir çocuga tacizden iki seneye mahkum oluyor, ama sonra "iyi halden" birakiliyor. Bundan 3 sene sonra o 13 yasindaki kurbanin küçük kardesini buluyor ve evine getirip öldürüyor.Yakalanana kadar 13 sene geçmisti ve 1978-1991 yillari arasinda çogu zenci çocuklardan olusan toplam 17 kisiyi öldürdü. Öldürdügü insan sayisi Henry Lee Lucas ile kiyaslandiginda düsük olsa da akil hastaligi ve kurbanlari üzerinde uyguladigi tekniklerden ötürü hayat hikayesi diger seri katillere oranla bir çok filme konu olmustur. Kurbanlari genelde siyah homoseksüel erkeklerdir. Cinsel arzulari üzerinde deney yapmak için Dahmer kurbanlarina lobotomy uygulamis, yani beyinlerinin bir kismini kesip çikarmistir. Aynen Ed Gein gibi Cannibalism Ve Nekrofili hastaligindan muzdarip oldugundan kurbanlari da bu uygulamalardan nasiplerini almistir. Bunlardan kimisiyle öldürmeden önce, kimisiyle de sonra iliskiye girmistir, kimisinin ise pazilarini ve poposunu yemistir.

Kafasini matkapla deldigi bir diger grubu ise robota çevirmeye çalismistir Son kurbaninin bir sekilde kaçmaya çalismasi ile yakalanmistir. 14 yasindaki Asyali kurbani yari sarhos ve çirilçiplak sekilde sokaga kaçmayi basarmistir. Pesinden giden Jeffrey Dahmer, sokakta çocukla ilgilenen insanlari onun gay olduguna ve aralarinda tartisma çiktigina inandirmayi basarmis, çocugu eve geri götürüp öldürmüstür. Durumdan süphelenen sokak sakinleri polisi aramis, Pedofili süphesi ile eve giden polis agir kokular karsisinda arama yapinca foyasi ortaya çikmistir. Yakalandiginda "Bu yaptiklarimi bir insanin yapabilecegine inanmam çok zor" demesi dikkat çekicidir. Wisconsin'de 28 Kasim 1994'te hapishanenin çamasirhanesinde bir zenci tarafindan arkadan kafasina -tesadüfe bakin ki- indirilen bir demir çubuk darbesiyle öldürülmüstür.

Öldüren kisi ifadesinde "Tanridan onu öldürmem için emir geldi" demistir.Jeffrey Dahmer'i diger seri katillerden ayiran en önemli özelligi, genel olarak cinayet isleyen kisilerin kurbanlarini öldürmeden önce onlara iskence etmek suretiyle kendilerini tatmin etmeleri ve yeterince doyuma ulastiktan sonra öldürme eylemine geçmeleridir. Dahmer içinse tam tersi geçerlidir, önce öldürüp ardindan eglenmeye baslar. On iki kisilik bir kurban listesi olmasina ragmen dünyanin en ünlü seri katilleri arasindadir. Kurbanlarini genelde gay barlardan seçen, onlari katlettikten sonra irzlarina geçen, hatira olarak kafataslarini ya da cinsel organlarini kesip saklamadan önce de hosuna giden yerlerini yiyen en büyük zevki ise saatlerce baliginin gözlerine bakmaktir. Normal bir ailesi, üstün sayilabilecek bir zekasi, iyi bir egitimi ve gözle görülür problemleri olmadigi için yaptiklarina bir sebep bulunamamis ve Dahmer psikologlarin ilgisini çeken bir vaka olarak kalmistir.

Hakkinda Film:Secret Life: The Jeffrey Dahmer, 1993, David Bowen tarafindan çekilmistir.

Hakkinda Kitap:The Men Who Could Not Kill Enough, 1972, Anne E. Scwartz

KAYNAK:www.polisiye.com

SERİ KATİLER-ALBERT FİSH(3)

Hamilton Fish, Hannibal Lector, Albert FishAlbert Fish Early 1900's

"Gerçek acının son aşaması olarak gördüğüm ölüm fikrini çok sevdim"

1870 Washington doğumlu seri katildir. Beş yaşındayken babası öldüğünde onu bir yetimhaneye yerleştirdiler. Burada geçirdiği çok sıkıntılı iki yıl onun psikolojisini bozdu. Yedi yaşına geldiğinde annesine teslim ettiler. Ancak korkunç baş ağrıları çekiyordu. Liseyi bitirdikten sonra ülkede yolculuk yapmaya ve ufak tefek işlerde çalışmaya başladı. Bu durum ona suç işlemek için mükemmel bir fırsat sunuyordu.1910 yılında işkenceler eşliğinde ilk cinayetini işledi. Kendisine kurban olarak kolay hedef olan çocukları seçmişti.

1920 yılına kadar yolculuklarına devam etti ve izini kaybettirdi. Yolculuk yapmaya devam ederken arkasında birçok kurban bırakmış olabilir miydi? Kurbanlarına acı çektirirken aynı zamanda kendisine de işkenceler yapıyordu. Kasıklarına toplu iğneler batırıyordu. 1910 da başlayıp yakalanıncaya kadar cinayet işlemeye devam etti. 1932-1934 arasında kurbanlarına ve kendisine işkenceler ve yamyamlık yaparak işlediği 4 cinayet ona Brooklyn Vampiri ünvanını getirdi. Onun cinayet sayısı kesin bilinmemekle beraber en az 15 olmasından şüphe duyuldu.Albert Fish e "Amerika’nın Öcüsü" adı verilmiştir ve bununda iyi bir nedeni vardır. Sevimli bir ihtiyar görünümü altına gizlenmiş bu korkunç yamyam tüm ebeveynlerin karabasanıydı: çocukları hoşlarına gidecek bir vaatle kandırarak ortadan kaldıran bir iblis.Halkın ilgisinin Fish’e dönmesine neden olan suç, 1928 de Grace Budd adında 12 yaşındaki sevimli bir kız çocuğunun kaçırılıp öldürülmesiydi. Ebeveynleri ile arkadaşlık kurmasının ardından Fish, şeytanca bir yalan uydurdu.

Yeğeninin doğum günü partisi olduğunu söyledi ve Grace in gitmek isteyip istemediğini sordu. Bir büyükbaba gibi görünen bu ihtiyar adamın bir canavar olduğunu bilmelerine hiç bir imkan olmayan Bay ve Bayan Budd daveti kabul ettiler.En güzel kıyafetlerini giyen güven dolu küçük kız, Fish ile birlikte yola koyuldu. Fish, onu New York City’nin kuzey banliyölerinden birinde, yakınlarında hiçbir bina olmayan terk edilmiş bir eve götürdü. Burada onu boğdu, vücudunu parçalara ayırdı ve parçaların bir bölümünü kaldığı pansiyona getirdi. Burada kızın "etini" havucu, soğanı ve jambon dilimleriyle tam bir yamyam yahnisi şeklinde pişirdi. Bundan sonraki 9 günü odasından çıkmadan bu iğrenç yemeği yiyip devamlı mastürbasyon yaparak geçirdi.Sonraki 6 yıl botunca Fish serbest dolaştı, ancak Grace Budd olayını kendi kişisel haçlı seferine dönüştüren William King ismindeki bir New York City dedektifi onu inatla arıyordu. Buna rağmen Fish kaçmayı başarabilirdi; tabii kendi içindeki şeytanlarla başa çıkabilseydi. 1934’te Bayan Budd’a bugüne dek yazılmış en hastalıklı mektuplardan biri olan bir mektup göndermeye kendini mecbur hisseti. Sonuçta King, Fish’i mektup kağıdındaki antetten bulup yakalayabildi.

Fish tutuklandığında yetkililer elerinde tasavvur edilemez sapkınlıkla bir suçlu olduğunu hemen anladılar; bu adam bütün ömrünü acı vererek -- hem kendisine hem de başkalarına -- geçirmiştir. Diğer bir çok seri katil gibi, Fish de bir din manyağıydı ve günahlarının cezası olarak kendisine çok tuhaf işkenceler yapmıştı -- deri kayışlarla ve her yerinden çiviler fırlamış sopalarla kendisini dövmek, kendi dışkısını yemek, kasıklarına dikiş iğneleri sokmak gibi. Yaraladığı ve öldürdüğü çocuklar onun kaçık zihninde Tanrı ya verilen kurbanlardı.

Savunma makamı tarafından Fish i muayene etmesi için çağırılan New Yorklu ünlü psikiyatr Dr. Fraderic Wertham, ihtiyar adamın "bilinen her türlü cinsel sapkınlığa" sahip olmasının yanında, bugüne değin kimsenin duymadığı anormallikler taşıdığını belirtmiştir (acayip zevklerinin arasında idrar yoluna gül sapı sokmak da vardı). Hapishanede çekilen leğen bölgesi röntgeninde, mesanesinin etrafındaki alana sokulmuş 29 iğne bulunmuştu.

1935 teki duruşmasında jüri onun deli olduğuna karar vermiş olmasına rağmen yine de elektrikli sandalyede idam edilmesi gerektiğine inandı. İdam kararının açıklanmasından sonra, bu anormal ihtiyarın "Elektrikli sandalyede ölmek ne de büyük bir zevk olacak! Bu tadacağım en büyük zevk olacak -- şimdiye kadar tatmadığım tek zevk" dediği bildirilmiştir.16 Ocak 1936 da 65 yaşındaki Fish elektrikli sandalyeye gitti -- Sing Sing de idam edilen en yaşlı insandı.Hakkında Kitap:Black House, Stephen KingDeranged, 1990, Harold Schechter Hakkında Film:Kuzuların Sessizliği, Filmdeki Hannibal Lektor tiplemesi ondan esinlenilerek yaratılmıştır.

kaynak:www.polisiye.com

SERİ KATİLLER-KARINDEŞEN JACK (2)

''Tarihe bakildiginda 20.yüzyili benim baslattigim görülecektir"

Dehset, 31 Agustos 1888 de sabahin erken saatlerinde basladi. Kabaca sabah 3:45 sularinda Londra’nin East End bölgesindeki, issiz ve los bir sokakta yürüyen hamal George Cross, musambaya sarili bir seye çarpti. Yakindan bakinca, bu yiginin parçalanmis bir kadin vücudu oldugunu anladi. Kadinin daha sonra 42 yasindaki Mary Ann Nicholls adinda bir hayat kadini oldugu ortaya çikti. Girtlagi kesilip karni açilmisti ve cinsel organinda biçak yaralari vardi.O zaman kimse farkina varmasa da, Mary Anne Nicholls ün bu korkunç ölümü suç tarihinde tüyler ürpertici bir dönüm noktasi teskil edecekti. Bu cinayet, yalnizca önce Londra ya sonra da tüm dünyaya etkisi sok dalgalari seklinde yayilacak bir cinayetler zincirinin ilk halkasi degildi. Ayni zamanda çok daha önemli bir seye isaret etmekteydi: seri seks cinayetlerinin modern döneminin basladigina.Nicholls cinayetinden bir hafta sonra, ilk cinayet mahallinden 800 metre uzaklikta, pansiyon olarak kullanilan bir binanin arkasinda,kötü beslenme ve veremden muzdarip 47 yasinda bir hayat kadini olan Annie Chapman in parçalanmis cesedi bulundu.

Chapman in kafasi neredeyse vücudundan kopmustu, katil tüm buyun adalelerini kesmisti ve neredeyse omuriligini de koparmisti. Ayrica iç organlari da karnindan disari çikarilmisti.Katilin gerek kimligi asla bilinemeyecekti. Ancak birkaç hafta sonra Metropoliten Polisi kiskirtici bir mektup aldi. Mektup suçlu oldugunu söyleyen sahis tarafindan yazilmis ve takma isimle imzalanmisti. Bu isin halk tarafindan benimsendi. Bu andan itibaren çilgin Whitechapel Kasabi, bu korkunç isimle aranacakti: Karindesen Jack.Polisin Karindesen in mektubunu almasindan iki gün sonra katil, Elizabeth Stride adinda Isveçli bir hayat kadinin bogazini kesti. Kurban üzerinde diger korkunç seyleri yapamadan, yaklasan bir arabanin sesiyle isini yarim birakmak zorunda kaldi. Oradan hizla kaçan Karindesen, Cathrine Eddowes adinda, kaldirimda sarhos bulundugu için karakola götürülerek ayilana kadar orada tutulan ve henüz saliverilmis olan 43 yasindaki bir hayat kadinina rastladi. Onu issiz bir meydana götürdü ve orada bogazini kesti. Ardindan seytani bir öfkeye kapilarak kadinin yüzünü tamamen parçaladi, vücudunu kuyruk sokumundan gögüs kafesine kadar kesti, bagirsaklarini disari çikartti ve sol böbregini alarak uzaklasti.

Karindesen tarafindan gerçeklestirilen son suç ayni zamanda en korkuncuydu. 9 kasim gecesi, 3 aylik hamile olan 25 yasindaki Irlandali bir hayat kadiniyla onun odasina gitti. Gecenin ortalarina dogru onu yatakta öldürdü, birkaç saat boyunca keyifle cesedi parçaladi iç organlarini disari çikartti, burnunu ve gögüslerini kesti, bacaklarinin etlerini siyirdi.Bu olaydan sonra, Whitechapel cinayetleri birden bire durdu. Karindesen sonsuza kadar ortadan yok oldu, tarihten çikip efsaneler alemine karisti.O günden beri konu üzerine kafa yoranlar bir kasaptan Ingiliz tacinin veliahdina kadar bir dolu süpheli öne sürmüslerdir. Bu iddialarin çogu eglenceli okuma malzemeleri teskil eder, ancak Karindesen in gerçek kimligi yüz yildir degismedi: O, merak uyandiran, muhtemelen hiç çözülemeyecek bir sirdir.”

Bogaz bir biçakla kesilmis, kafa vücuttan neredeyse ayrilmisti. Karin kismen parçalanarak açilmis ve her iki gögüs de kesilmis. Burun kesilmis, alnindaki deri yüzülmüs ve uyluklardan ayaklara kadar etler kemikten siyrilmis. Bagirsaklar ve vücudun diger parçalari yoktu, ancak karaciger vs. bu zavalli kurbanin ayaklari arasina yerlestirilisti. Bacaklardan çikarilan etleri gögüsler ve burun katil tarafindan masanin üstüne konmus ve kadinin ellerinden biri midesinin içine sokulmus.”Karindesen Jack in son kurbani Mary Kelly’nin nasil bulundugunu anlatan 1888 tarihli bir gazeteden

Kaynak:www.polisiye.com

SERİ KATİLLER-ED GAİN (1)

08/27/1906-07/26/1984

“Bana doğru gelen güzel bir kız görünce iki şey düşünürüm. Bir yanım onunla çıkmak ona gerçekten iyi hoş davranmak gerektiği gibi davranmak ister. Öteki yanım mızrağın ucuna geçirilmiş kafasının nasıl görüneceğini.”Bir seri katil, belirli bir süre içinde en az 3 kişiyi öldüren biri olarak tanımlanıyorsa, bu durumda -- tanıma tam bağlı kalacak olursak – Edward Gein bir seri katil değildir; çünkü görünüşe göre yalnızca iki kadını öldürmüştür. Ancak işlediği suçlar o kadar sıra dışı ve tüyler ürperticiydi ki Amerika’yı neredeyse kırk yıldır etkisi altında tutmuştur.Gein, sürekli olarak kendi cinsiyetinin günah dolu doğasını anlatıp duran, aşırı mutaassıp, hükmedici bir anne tarafından yetiştirilmişti. 1945’te öldüğü zamanı Ed tüm hayatını korkunç bir baskıyla yönlendiren bu kadının hala duygusal olarak esiri olan 39 yaşında bir bekardı.

Annesinin odasının pencerelerine tahtalar çakan Gein, orayı sanki mabetmiş gibi muhafız etti. Ancak evin geri kalan bölümler kısa zamanda çılgın bir adamın sapkınlıklarla dolu mezbahasına dönüştü.Gein, komşular için birkaç ufak iş yaparak geçimini sağlamadığı zamanlardaki yalnız saatlerini dergilerdeki cinsiyet değiştirme ameliyatları, güney denizlerindeki kafa avcıları ve Nazi zulmünü anlatan yazıları okuyarak geçiriyordu. Onun kendi canavarlığı annesinin ölümünden birkaç yıl sonra başladı. Ümitsiz yalnızlığının ve ilerleyen psikozunun onu itmesiyle etrafındaki mezarlıklara giderek, oradan arta yaşlı kadınların cesetlerini çıkarıp uzaktaki çiftlik evine başladı. 1954’te Mary Hogan adında yerel bir bar sahibini vurup kadının 90 kiloluk vücudunu eve taşıyarak ölü sevicilik faaliyetlerini cinayetle tamamladı.

3 yıl sonra, 1957 yılı av mevsiminin başladığı ilk gün köydeki nalbur dükkanının sahibi olan 58 yaşındaki bir kadını öldürdü.Şüpheler hemen son birkaç gündür dükkanın çevresinde dolanan Gein’in üzerinde yoğunlaştı. Mutfağına girdikleri zaman, polisler kurbanın başı kesilmiş, içi boşaltılmış bedenini aynı bir av hayvanı gibi çatı kirişine baş aşağı asılmış şekilde buldular. Evin içine giren dedektifler kelimelerle anlatılamayacak korkunçlukta eşyalar buldular. İnsan derisi ile kaplanmış sandalyeler, kafataslarından yapılmış çorba kaseleri, kadın cinsel organlarıyla dolu bir ayakkabı kutusu, içi gazete kağıtlarıyla doldurulmuş ve duvara av hayvanlarının başları gibi asılmış insan yüzleri ve bir kadının vücudunun üst kısmından yapılmış, göğüsleri olan bir yelek. Gein daha sonra bu yeleği ve insan derisinden yapılmış giysileri giyerek kendini annesi yerine koyduğunu itiraf etmiştir.Bu tüyler ürpertici keşif Eisenhower dönemi Amerika’sında şok dalgaları yarattı.

Wisconsin de Gein hemen yerel kültürün bir parçası haline geldi. Tutuklanmasından birkaç hafta sonra “Gein fıkraları” diye adlandırılan ölümle ilgili şakalar eyalet çapında moda oldu. Aralık 1957 de hem Life hem de Time dergileri onun “dehşet evi” hakkında makaleler yayınlayınca tüm ülke Gein hakkında her şeyi öğrenmiş oldu.Bir akıl hastanesinde 10 yıl yatmasının ardından Gein in duruşmaya çıkabileceğine karar verildi. Suçlu bulundu, ancak akli yetersizliğine kanaat getirildiğinden hayatının geri kalanını geçirmek üzere tekrar akıl hastanesine yatırıldı ve 1984’te kanserden öldü.Evinde bulunan insan parçalarını mezarlıktan çaldığını söylemiştir ve açılan mezarlarda gerçekten de Ed Gein'in evinde bulunan parçaların eksik olduğu fark edilmiştir, abisi Henry Gein'i de öldürdüğü iddia edilir. Teoriye göre annesiyle olan sağlıksız ilişkisi yüzünden endişe duyan Henry, Ed'e annesini kötülemiştir. Annesinin kötülenmesini kabul edemeyen Ed, çiftliklerinin yakınındaki bir yangını söndürmeye çalışırken abisini başına sert bir şeyle vurarak öldürmüştür. Ed'in iddiasına göre yangını söndürmeye çalışırken ayrılmışlar, ama sonra abisinden haber alamamıştır. Abisini aramaya gelen polislerle dolaşırken Ed, doğrudan abisinin olduğu yere gitmiştir. Abisi yanmamıştır, hatta yangından bir kaç metre uzakta, kafasında çürüklerle yatmaktadır. Ama bu elbette kanıtlanamamıştır. Annesi hakkında bilinenler zaten alkolik ve zayıf olan kocasını ve çocuklarını kolayca etki altına alan, din saplantısı olan bir kadın olduğudur, ailesini finansal olarak destekleyen kadın, onları şehrin günah dolu yaşamından uzaklaştırmak amacıyla bir çiftlik evi almış ve burada çocuklarını diğer insanlardan uzak tutarak büyütmüştür Ed hapisteyken evi yakılmıştır, arabası açık artırmada 780 dolara satılmış ve fuarlarda halka ücret karşılığı gösterilmiştir. Kurbanlarının derilerini üzerine giyip ay ışığında dans ettiğinden söz edilir.Ed Gein için açılmış bir çok Fun Club bulunmaktadır. Kadınların kendisine ateşli aşk mektupları yazması, sosyolojik araştırmalara neden olmuştur.

HAKKINDA KİTAP:Deviant, 1989, Herald Schechter

HAKKINDA FİLM:Ed Gein’in insanın midesini kaldıran suçları, geçtiğimiz 30 yılda çevrilen en korkunç 3 film için esin kaynağı olmuştur. “Sapık”, “The Texas Chainsaw Massacre” ve “Kuzuların Sessizliği”.Sapık’ın yazarı Robert Bloch, kitabının Gein’in suçlarının romanlaştırılmasından ibaret olmadığında ısrar etmişse de, ölümsüz karakteri Norman Bates açıkça Gein’den esinlenilerek yaratılmıştır (Aslına bakılırsa Bloch’un romanında Norman’ın kendisi, işlediği suçlarla Gein’in işledikleri arasında paralellik işaret eder).The Texas Chainsaw Massacre’ın yönetmeni Tobe Hooper orta batıda yaşayan akrabalarından Gein hakkında hikayeler dinlemiş ve bunlardan etkilenerek büyümüştür. Ancak yarattığı kanın gövdeyi götürdüğü sinema klasiğinde, Gein’den esinlenilen karakter nazik tavırlı, çift karakterli bir kişi değil, Deri Surat adında kurutulmuş insan derisinden yapılmış bir maske takan hayvani bir yaratıktır.Thomas Haris, kurbanlarının derilerinden bir elbise dikmeye çalışan bir transseksüel olan hayali seri katili Jame Gumb’ı (namı diğer “Bufalo Bill”) yaratmadan önce FBI’ın Gein hakkındaki dosyalarını araştırmıştır. Jonathan Deme’in Oscar kazanan filminde Gumb’ın, Gein’in evinden esinlenilen evinin tuhaf görünüşü Harold Schechter’in Deviant: The Shocking True Story of the Original “Psycho” adlı kitabına dayanılarak yaratılmıştır.Sapık, The Texas Chainsaw Massacre ve Kuzuların Sessizliği’nde Gein hikayesinden bağımsız birçok nokta vardır. Gerçek olaylara en yakın film, 1974’te yapılan düşük bütçeli “Deranged” filmidir ve korku filmi meraklıları arasında bir kült olmuştur. Deranged’in bazı video kopyalarının başında Gein’in evindeki insan etinden yapılma korkunç eşyaların bilinen tek görüntü kaydını içeren İyi ve Sessiz Bir Adam isimli Gein hakkında kısa bir belgesel vardır.Ülkemizde “Kasabada Katliam”ı ve “Teksas Katliyamı” adlarıyla gösterilmiştir.

In the Light of the Moon (2000)Yönetmen : Chuck ParelloOyuncu : Steve Railsback, Carrie Snodgress, Carol Mansell, Sally Champlin, Steve Blackwood, Nancy Linehan Charles, Bill Cross, Travis McKenna, Jan Hoag, Brian Evers, Pat Skipper, Craig Zimmerman, Nicholas Stojanovich, Dylan Kasch, Tish Hicks...Konu: ABD, 50lerin sonu. Wisconsin'in, hareketsiz, küçük bir kasabası. Ed Gein, yaşamındaki tek dostunu, otoriter annesini kaybettiğinde, kasabada da hareketlenme başlar. Annesi tarafından sıkı bir disiplinle arada sırada kemer darbelerine de maruz kalıp "iyi bir Hıristiyan" olarak yetiştirilen Ed'in yaşamı, annesinin ölümünden sonra asla aynı olmayacaktır.

kaynak:www.polisiye.com

BUDA

Tanrısız bir dinin, Budizm'in kurucusu (M.Ö. 560'a doğru).

Kral Suddhodana ile kraliçe Maya'nın oğlu, sonradan Buda (yani «Tanrı'dan esin almış») adını alacak olan bu bilge, M.Ö. VI. yy.'da Hindistan'ın kuzeyinde doğdu. Mutlu bir gençlik dönemi geçirdi ama bir gün, insanların çektiği acıları seyretmek, onun yaşamını altüst edecekti. 29 yaşında, bir incir ağacının altına oturmuş düşünürken, «ilham» geliverdi: her türlü ıstırabın kaynağı, başkalarının olan şeylere göz dikmekti. Ve sağduyunun yolu, en yüce mutluluk hali olan nirvana'ya ulaşmaktı. Bunun için her türlü isteğin kesinlikle yok edilmesi gerekiyordu.

Ganj kıyılarının kutsal kenti Benares ve dolaylarında, Buda, tam dört yıl vaazlar verdi. Vaazlarında dile getirdiği ilkeler ölümünden sonra Asya'ya yayılmağa başladı.

Günümüzde Hinduluk, Budizm'in (Budacılık) yerini almıştır; ancak, 1949'da komünizmin yerleşmesine kadar Çin'de derin etki gösterdikten sonra, gene de, Güneydoğu Asya'nın, Moğolistan'ın, Kore ve Japonya'nın esas dinlerinden biridir. 500 milyon mensubu vardır, bunlara örnek kişiler, bonzlar yön verir ve bu bonzlar, din eğitimi yaptıkları gibi, bazı ülkelerde (bu arada Vietnam'da), siyasal yaşamı da derinden etkiler.

Acaba, Budacılık gerçekten bir din midir? Batılıların genellikle olumlu cevap verdikleri bu soru, her zaman rahatça sorulabilir. Bununla birlikte, bonz topluluğu gerçek bir din adamları sınıfı oluşturmaz ve budistler, Hıristiyanlığa veya Müslümanlığa benzetilebilecek bir inanç sahibi olmağa yanaşmazlar. Onlara göre Budacılık, bir tanrı olmayan ve insan sağduyusunun örneği olan Buda'nın koyduğu temel kurallara uyarak, bir tür yaşam tarzına yönelmekten başka bir şey değildir.

Çağımızda, Buda ve Budacılık üstüne yapılan incelemelerde büyük bir gelişme oldu. Buda dinine ait kuralların yorumunu ve tarihini konu alan bu yeni bilim dalına Budabilim denir.

Bir Tibet manastırında bulunmuş olan yukarıdaki resimde Buda, kutsal haberciye kulak verdiği sırada gösterilmiştir.

Kaynak:www.tarihsayfam.com

Lefter Küçükandonyadis

Lefter Küçükandonyadis, Rum asıllı Türk vatandaşı futbolcu. 22 Aralık 1925'te İstanbul'da doğdu. Türkiye'nin ve Fenerbahçe Spor Kulübü'nün efsane futbolcularından biridir. Birçok spor otoritesine göre, Lefter Fenerbahçe Spor Kulubü'nün ve Türk futbol tarihinin gördüğü en yetenekli oyunculardandır.Fenerbahçe ile İstanbul Profesonel liginde 2 Turkiye Şampiyonasında 3 kere Şampiyonluk yaşadı.50 kez milli formayı giyen ilk oyuncu olduğu için futbol federasyonu altın madalyası aldı.'Ordinaryus'lakabıyla anılırdı. Fenerbahçe formasıyla 615 maçta 423 gol attı. Türk Milli Takımı formasıyla 50 maçta 20 gol attı. Fenerbahçe'den sonra İtalya'nın Fiorentina ve Fransa'nın Nice takımlarının formalarını giydi (1951-53) . Dönüşünde tekrar Fenerbahçe'de oynadı. Sarı-Lacivertli forma altında 2 İstanbul Profesyonel lig, 3 Türkiye şampiyonluğu yaşadı. 1953-54 sezonunda Gol Kralı oldu. Milli Takım formasını 50 kez giydi. Futbol Federasyonu'nun 'Altın Şeref Madalyası'nı alan ilk futbolcu oldu. 1963'te futbolu bıraktıktan sonra Yunanistan'ın Egaleo, Güney Afrika'nın Johannesburg takımlarında futbolcu ve antrenör olarak yer aldı. Daha sonra Samsunspor, Orduspor, Mersin İdmanyurdu ve Boluspor'da teknik direktörlük yaptı. Şu anda Büyükada'da yaşamaktadır.

Bir anektod:

Efendim, gunlerden birgun Fenerbahce'nin o zamanlar maclarini oynamakta oldugu ve idmanlarini yaptigi Papazin Çayiri tabir edilen alanda Lefter ve iki arkadasi idman harici top oynuyorlarmis. o esnada ayni cayirda bir de okuz otlamaktaymis. Lefterin cektigi cok sert bir sut okuze gelmis ve hayvan oracikta ruhunu teslim etmis. Lefter ve iki arkadasi da mundar olmasin diye hayvani oracikta cevirme yapip yemisler..

Kaynak:wikipedia,ekşi sözlük:)

Columbia Uzay Faciası-2003

ABD'nin en yaşlı uzay mekiği Columbia, uzaydaki görevini tamamlayıp dünyaya dönerken, inişe 62 kilometre kala henüz bilinmeyen bir nedenle infilak ederek parçalandı. Mekikteki 7 astronottan kurtulan olmadı16 Ocak'ta 16 günlük bir görev için yörüngeye gönderilen Columbia Mekiği, Atlas Okyanusu'na bakan Florida eyaleti Cape Canaveral Üssü'ne inişine 16 dakika kala, 12 bin 500 km hızla giderken,62 kilometre yükseklikte üç parçaya ayrıldı.

NASA yetkilileri, kaza sırasında mekik mürettebatının tamamının öldüğünü açıkladı. NASA, kazada mekik mürettebatı ile yer komuta merkezinde hiçbir kusura rastlanmadığını bildirdi.Üç senaryo konuşulduYetkililer, Columbia'nın düşmesine neden olacak herhangi bir sorun saptamadıklarını belirtti. Ancak üç senaryo konuşuldu.

1) Kalkışta kanada çarpan bir madde mekiğin sıcağa dayanıklı kaplamasını zedeledi.

2) Aracın içindeki kimyasal maddeler henüz bilinmeyen bir nedenle patladı.

3) Mekikte İsrailli astronot vardı. Yüzde bir de olsa terör eylemi olabilir

.Kalkış sırasında kaza olmuştuCNN , mekiğin kalkışı sırasında Columbia'nın gövdesinden koparak sol kanada çarpan bir yalıtım maddesinin, kazaya yol açmış olabileceği yorumunu yaptı. Kalkışta yaşanan olaydan sonra, teknik yetkililer herhangi bir hasar saptanmadığını ve görevin sürdürülmesinde sakınca bulunmadığını açıklamışlardı. Mekiğin atmosfere girdikten sonra sesten 6 kat hızla uçtuğu, bu nedenle mürettebatın mekikten kendilerini fırlatarak kurtulma olanaklarının bulunmadığı belirtildi.İlk kez 1981'de uçmuştu.

NASA'nın en eski mekiği olan ve ilk uçuşunu 1981 yılında gerçekleştiren Columbia 28. uçuşuna 16 Ocak'ta Kennedy Uzay Üssü'nde başlamıştı.6'sı Amerikalı, biri İsrailli olan mürettebat, 16 gün boyunca yerçekimsiz ortamda 80'den fazla bilimsel deney yapmıştı. Deneyler, yerçekimsizliğin insan fizyolojisi ve canlı organizmaya etkileri, kristallerin kimyası, proteinlerin büyümesi ve meteorolojik olayların gözlenmesiyle ilgiliydi. 2.2 milyar dolar değerindeki Colombia'da, 78 milyon dolarlık 4 ton bilimsel malzeme ve bir araştırma modülü bulunmaktaydı. Bu arada Colombia'nın iptal edilen önceki uçuşunda, İsrailli astronota yönelik bir tehditte bulunulduğu bildirildi.

AP'nin haberinde istihbaratın doğrulandığı ancak iptal kararının başka nedenlerden alındığı kaydedildi.Uzaya giden en 'karışık' ekiptiTürkiye saatiyle 16:15 itibariyle Florida'daki Cape Canaveral Uzay Üssü'ne inmesi gereken fakat Güney Teksas üzerinde havada infilak ederek düşen uzay mekiği Columbia'da bir İsrailli, biri Hintli, biri siyah, 7 astronot bulunuyordu. İkisi kadın olan astronotlar, 16 gün boyunca uzayda 80 deney gerçekleştirdi.Columbia Uzay Mekiği mürettebatı şöyleydi:

Rick Douglas HusbandMekik komutanı Husband 45 yaşında. Uzaya ikinci seyahatiydi. Çocukken astronot olmaya karar veren Husband, ABD Hava Kuvvetleri pilotu bir Albay.

William C. McCoolAstronot 41 yaşında. Uzay mekiği Columbia'daki ilk seferiydi. Donanma üyesi subay.

Michael P. AndersonMekik yük bölmesi sorumlusu 43 yaşında. Uzaya ikinci seyahatiydi. 1998 yılında Rus Uzay Üssü Mir'e bağlanan ekipteydi. Hava kuvvetleri mensubu. Aracın bilim deneyleri sorumlusu.

David M. BrownUzman 46 yaşında. Uzaya ilk uçuşuydu. Donanma albayı.

Kalpana ChawlaUzman 41 yaşında. Hint asıllı astronot ekibin en deneyimli üyesiydi. 23 yıl önce ABD'ye göç etti. Uzayda 375 saat geçirmişti. Uzay mühendisliği mezunuydu. Ekipteki iki bayandan biriydi.

Laurel ClarkUzman 41 yaşında. Uzaydaki ilk seyahatiydi. Donanma dalgıcı, cerrah. Uçuş ekibi hekimi.

İsrailli astronot sonsuz barıştaUzay mekiğinde görev alan ilk İsrailli astronot İlan Ramon, uzaydan görünce 'keşke buradan göründüğü gibi barış içinde olsa' dediği Ortadoğu'ya dönemedi. Ramon, 'ömrünün kalan kısmını uzayda geçirmek' istediğini söylemişti. İsrail Hava Kuvvetleri'nde Albay olan 40 yaşındaki İlan Ramon, kariyerinin 20 yılını orduda geçirmiş, 4 bin saatin üzerinde uçuş yapmış deneyimli bir savaş pilotuydu. 1980'lerin ortasında İsrail tarafından Irak'ın nükleer tesislerine yapılan saldırılara katılan Ramon, Akdeniz-İsrail Toz Deneyi'nin (MEIDEX) bir üyesiydi.1995'te ABD ve İsrail'in imzaladığı bir anlaşmayla başlatılan MEIDEX programı çerçevesinde, İsrail Uzay Ajansı'nın seçeceği bir uzmanın uzaya gönderilmesine ve çöl tozlarının Akdeniz ve tropik Atlantik Okyanusu üzerindeki dolaşımı konusunda incelemeler yapmasına karar verilmişti.

Çöl tozlarının bölge iklimi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçlayan programda ayrıca, yıldırım bulutları üzerinde oluşan tayflar üzerinde araştırmalar yapmayı hedefliyordu.Kaza, savaşı ERTELETİR MİABD Başkanı George Bush, uzay mekiği Columbia ile irtibatın kesildiğinin ve NASA'nın acil durum ilan ettiğini açıklamasının ardından, askeri ve sivil makamları toplantıya çağırdı.Bush'un, Camp David'den acil olarak Beyaz Saray'a dönerek, yetkililerle bir araya geldi.

ABD gündemini alt üst eden ikinci mekik faciasının savaş hazırlığı içinde olan Bush yönetiminin politikasını nasıl etkileyeceği henüz bilinmiyor. Ülke yasa girmişken savaşa girmenin doğru karar olup olmayacağının da Beyaz Saray'da tartışılmaya başladığı tahmin ediliyor. Facianın Amerikalılar'ın moralini sıfıra indirdiğine dikkat çeken gözlemciler, savaş kararının sert tepkilere yol açabileceğini belirtiyor. Bush, mekikte bir de İsrailli astronot bulunması nedeniyle İsrail Başbakanı Ariel Şaron'a başsağlığı diledi. Ulusça yasa girdiklerini belirten Bush, insanlığın geleceği için 'Uğrunda ölünen dava sürecektir'dedi.'Tanrı'nın gazabı'Columbia Uzay Mekiği'nin iniş sırasında infilak etmesine çok sevinen Iraklılar, faciayı Tanrı'nın gazabı olarak nitelendirdi. Iraklılar ABD'nin bunu hak ettiğini savundu. Reuters'in görüştüğü Iraklılar'dan memur Abdülcabbar El Kureyşi, kazadan dolayı çok mutlu olduklarını belirterek, 'Allah, gücünün Amerikalılar'dan büyük olduğunu göstermek istiyor. Onlar bizim ülkemize el uzattı. Allah öcümüzü alıyor' dedi.Otomobil tamircisi Muhammed Cabir el Tamini de ölen astronotlar arasında İsrailli albay İlan Ramon'un da bulunduğuna işaret ederek, 'İsrail (1981'de) bizim nükleer reaktörümüzü hiçbir neden yokken vurarak saldırganlık yapmıştı. Şimdi zamanı geldi ve Allah onların saldırganlığına karşılık verdi.

'Challenger ülkeyi yasa boğmuştuBundan 17 yıl önce, 28 Ocak 1986 tarihinde Cape Canaveral Üssü'nden fırlatılan Challenger Uzay Mekiği havalandıktan 72 saniye sonra infilak ederek Atlantik'e düştü. Mekik 16 kilometre yükseklikte ve saatte 3180 km hızla tam yörüngesine oturacakken meydana gelen faciada uzaya giden ilk sivil sıfatını taşıyan bir öğretmen de olmak üzere toplam 7 kişi hayatını kaybetti. Milyonlarca kişinin ekranları başında naklen izledikleri facia sonucunda NASA uzay uçuşlarını uzun süre askıya aldı. 1.2 milyar dolar değerindeki Challenger'ın mürettebatı, Christa Mc Auliffe, kaptan Francis R.Scobee, pilot Mike Smith, astronotlar Judith Resnik, Ronald McNair, Elison Onizuka ve Gregory Jarvis'ten oluşmaktaydı.